Thus Spoke Zarathustra by Frie

چنین گفت زرتشت

در حالی که نیچه تزریق ایده های بی شمار به این کتاب، چند موضوعاتی تکراری ایستادگی کردن. بسی (ابرانسان)، یک فردی خود تسلط است که قدرت کامل خود به دست آورد، یک ایده تقریبا در همه جا حاضر در چنین گفت زرتشت است. انسان به عنوان یک مسابقه است که صرفا یک پل بین حیوانات و بسی.

عود ابدی، در جای دیگر در نوشتن نیچه یافت شده است، نیز ذکر شده است. «بازگشت جاودانه» امکان دارد که همه حوادث در زندگی دوباره و دوباره اتفاق خواهد افتاد، بی نهایت است. آغوش همه از وحشت زندگی و لذت به طور یکسان احترام و پذیرش از سرنوشت، یا آمور فتی نشان می دهد. عشق و پذیرش مسیر یکی در زندگی یک از ویژگی های مشخص بسی است. در مواجهه با علم به این که او هر اقدامی که او گرفته است، یک بسی می شود به وجد آمدیم تا او هیچ تاسف و دوست دارد زندگی را تکرار کنید. امید بستن به تغییر هر تصمیم یا رویداد در زندگی فرد به حضور خشم یا ترس نشان می دهد؛ contradistinctly بسی است با شجاعت و روح دیونیزوسی است.

اراده به قدرت جزء اساسی از هویت انسان است. همه چیز ما بیان اراده به قدرت است. اراده به قدرت تجزیه و تحلیل روانی از همه عمل انسان است و توسط خود غلبه و خود افزایش برجسته شده است. در تقابل با برای تولید مثل، لذت، یا شادی زندگی می کنند، اراده به قدرت خلاصه ای از مبارزه همه انسان را در برابر محیط اطراف خود را به عنوان دلیل خود را برای زندگی در آن است.

بسیاری از مسیحیت انتقادات را می توان یافت در بنابراین در زندگی پس از مرگ گفت زرتشت، در ارزش های مسیحی خاص عقیده خوب و بد و آن است. اساس و مبنای نقد او از مسیحیت نهفته در چپاول درک زمینی ما را در دستیابی به زندگی پس از مرگ کامل، این است که هیچ مدرکی وجود ندارد زندگی می کند. این دیدگاه تجربه گرایی (انکار زندگی پس از مرگ) به طور کامل در یک استدلال عقلی در متن مورد بررسی قرار نیست، اما به عنوان یک واقعیت ساده در سبک نگارش موجز نیچه. ارزش یهودی-مسیحی به طور کامل در بر تبارشناسی اخلاق مورد بررسی قرار به عنوان یک محصول که آن را "اخلاق بردگان."

سبک

قابل توجه برای فرمت آن، کتاب شامل یک کار فلسفی از داستان که به سبک اغلب lightheartedly تقلید که از عهد جدید و تبادل نظر افلاطون، در زمان شبیه آثار پیش از سقراطی در لحن و در استفاده از آن از پدیده های طبیعی به عنوان دستگاه های بلاغی و توضیحی . همچنین ویژگی های ارجاعات مکرر به سنت های ادبی و فلسفی غرب، به طور ضمنی ارائه تفسیر از این سنت ها و از مشکلات خود. نیچه رسیدن به تمام این طریق شخصیت زرتشت (اشاره به پیامبر (ص) سنتی زرتشتی)، که باعث می شود سخنرانی در مورد موضوعات فلسفی به عنوان او در طول یک plotline شل مارک توسعه خود و دریافت ایده های خود را حرکت می کند. این ویژگی (زیر سبک از رمان تربیتی) را می توان به عنوان یک تفسیر درون خطی (و نیچه) فلسفه زرتشت دیده می شود. این همه، همراه با ابهام کتاب و طبیعت متناقض، کمک کرده است استقبال نهایی آن توسط عموم مردم خواندن، اما تلاش علمی در تجزیه و تحلیل نا امید شده است (به عنوان نیچه ممکن است در نظر گرفته شده). چنین گفت زرتشت منفور به عنوان یک موضوع برای محققان (به ویژه کسانی که در سنت تحلیلی انگلیس و آمریکا) باقی ماند تا زمانی که در نیمه دوم قرن بیستم علاقه گسترده در نیچه و سبک غیر متعارف خود را که میان فلسفه و ادبیات را تشخیص نمی آورد. این ارائه می دهد فرمولاسیون بازگشت جاودانه، و نیچه برای اولین بار از ابرانسان صحبت می کند: تم که کتابهای او از این نقطه به بعد تسلط.