Fisiognomia ES lite

Fysiognomie is een discipline of een kunst die het karakter en de psychologische eigenschappen van mensen probeert te ontdekken aan de hand van hun gezichtsdetails en hun schedelstructuur.

Fysiognomie is meer dan 3000 jaar oud — de Chinezen noemden het Miang Xiang of de kunst van het gezichten lezen —, maar het is waargenomen en beoefend door tal van wetenschappers, tot op het punt dat het een pseudowetenschap werd, PSYCHOMORFOLOGIE genaamd, die de Franse psychiater Louis Corman (1901) -1995) dat al in 1937 werd beschreven en dat vandaag de dag een zeker momentum begint te krijgen voor zijn praktische toepassingen in de wereld van het bedrijfsleven, personeelsselectie of criminologie.

Er is altijd gezegd dat het gezicht de spiegel van de ziel is. Niets meer waar, aangezien er veel factoren in het leven van de mens zijn die uiteindelijk een onuitwisbare indruk op zijn gezicht achterlaten (een glimlachende persoon zal uiteindelijk blijvende rimpels vertonen aan beide zijden van de mond), inclusief psychologische factoren (een langdurige staat van zorg kan blijvende sporen achterlaten op het voorhoofd) of genetica (zoals het explosieve, bijna vulkanische karakter dat duidt op hechte en borstelige wenkbrauwen).

HOE WERKT HET

Fysiognomie is gebaseerd op de verbinding tussen elk van de drie hoofdgebieden van het gezicht en verschillende zeer specifieke delen van het lichaam:

1) Het MENTALE of intellectuele gebied (voorhoofd en wenkbrauwen), zal de intellectuele capaciteiten van de mens tonen, aangezien het deel uitmaakt van de cabine die de hersenen bevat

2) De AFFECTIEVE of emotionele zone (neus, ogen, oren), zal de weerspiegeling zijn van het emotionele leven, omdat de neus, via de luchtwegen, een directe verbinding heeft met de borstkas, met het hart, wat altijd is overwogen de bewaarplaats van de gevoelens van de persoon

3) De gevoelige of materiële zone (lippen, mond, kin), dankzij de verbinding van de mond met de maag en de buik, zal de indicator zijn van het instinctieve en materiële leven.

Bijgevolg zal het deel van het gezicht dat in hoogte uitsteekt boven de andere twee ons informeren over de mentale, affectieve of gevoelige overheersing van het karakter van de geanalyseerde persoon. Maar zelfs als één zone overheerst, moet ook rekening worden gehouden met de elementen in de andere zones.

Evenzo kunnen twee gebieden met dezelfde hoogte tegelijkertijd op een gezicht opvallen en, in het niet al te vaak voorkomende geval dat de drie gebieden vergelijkbaar of zelfs hetzelfde zijn, zal het gaan om mensen die bijzonder psychisch in balans zijn.

Twee belangrijke adviezen: neem een ​​detail van een gezicht alleen in overweging en beoordeel het als het duidelijk opvalt, en vermijd het trekken van conclusies zonder dat ten minste twee indicatoren in dezelfde richting wijzen.

Een goede foto stelt je trouwens in staat om de hoogte van de gebieden en de afmetingen van de andere details -zoals de afstand tussen de ogen- nauwkeurig in te schatten om de analyse nader te kunnen specificeren.