La Biblia en Español

De Bijbel is een compilatie van teksten die oorspronkelijk afzonderlijke documenten waren ("boeken" genoemd), eerst geschreven in het Hebreeuws, Aramees en Grieks over een zeer lange periode en vervolgens samengebracht om de Tenach (Oude Testament voor christenen) te vormen en vervolgens de nieuwe Testament. Beide testamenten vormen de christelijke bijbel. De teksten waaruit de Bijbel zelf bestaat, zijn geschreven over een periode van ongeveer 1000 jaar (tussen 900 voor Christus en 100 na Christus). De oudste teksten zijn te vinden in het Boek van Richteren ("Lied van Deborah") en in de zogenaamde E (Elohist traditie) en J (Yahwist traditie) bronnen van de Thora (de Pentateuch genoemd door christenen), die zijn gedateerd in de tijd van de twee koninkrijken (10e tot 8e eeuw voor Christus). Het oudste complete boek, dat van Hosea, stamt eveneens uit dezelfde periode. Het Joodse volk identificeert de Bijbel met de Tenach, voor wie de benaming als het Oude Testament zinloos is en niet wordt geaccepteerd door de geldigheid van het Nieuwe Testament niet te accepteren. De Bijbel in het Spaans

De canon van de Bijbel die we vandaag kennen, werd goedgekeurd door de katholieke kerk, onder het pontificaat van Sint Damaso I, op de synode van Rome in 382, ​​en deze versie is degene die Jerónimo de Estridón in het Latijn heeft vertaald. Deze canon bestaat uit 73 boeken: 46 vormen het zogenaamde Oude Testament, waaronder 7 boeken die momenteel deuterocanoniek worden genoemd (Tobit, Judith, I Maccabees, II Maccabees, Wisdom, Ecclesiasticus en Baruch) ―die zijn betwist door joden en protestanten― en 27 van het Nieuwe Testament. Het werd bevestigd op het Concilie van Hippo in 393 en bekrachtigd op het Derde Concilie van Carthago (in 397) en het IVe Concilie van Carthago in 419.

Toen protestantse hervormers het aanvechten, werd de katholieke canon opnieuw bevestigd door middel van een dogmatische verklaring, bepaald op de vierde zitting van het Concilie van Trente, 8 april 1546. De leerstellige definities van het Concilie van Trente werden door velen niet erkend of aangenomen. protestant, voortgekomen uit de zestiende eeuw, of door verschillende denominaties gelinkt aan het protestantisme dat uit de negentiende eeuw is voortgekomen. De canon van orthodox-christelijke bijbels is zelfs breder dan de canon van de katholieke bijbel, en omvat Psalm 151, het Manasse-gebed, Boek III van Ezra en Boek III van de Makkabeeën. Daarnaast verschijnen Boek IV van Ezra en Boek IV van de Makkabeeën ook als bijlagen bij veel belangrijke versies en edities van de orthodox-christelijke bijbel.

Het Oude Testament vertelt vooral het verhaal van de Hebreeën en het Nieuwe Testament vertelt het leven, de dood en de opstanding van Jezus, zijn boodschap en de geschiedenis van de eerste christenen. Het Nieuwe Testament is geschreven in de Koine Griekse taal. Daarin wordt vaak de Oudtestamentische versie van de Zeventig aangehaald, een Griekse vertaling van het Oude Testament gemaakt in Alexandrië (Egypte) in de derde eeuw voor Christus. C.

Voor gelovigen is de Bijbel het woord van God, van goddelijke inspiratie, hoewel het werd geschreven door uitverkoren mannen die hun krachten als echte auteurs gebruikten. Het is een bij uitstek spiritueel werk dat gelovigen interpreteren als de manier waarop God zichzelf moest openbaren en zijn wil moest manifesteren voor de redding van de mensheid, naast zijn karakter en eigenschappen. De Bijbel in het Spaans

Voor christelijke gelovigen is de Bijbel de belangrijkste bron van geloof en leer in Christus. In de zestiende eeuw begonnen de verschillende stromingen van de protestantse reformatie een hoge mate van slijtage te ervaren in filosofische discussies en van elkaar te scheiden; Om dit probleem te verminderen, werd het principe "alleen de Schrift" gedefinieerd, wat betekent dat alleen de Bijbel als een bron van de christelijke leer kan worden beschouwd.