GRABACIONES SONORAS - BNE

Hispanic Digital Library to cyfrowa biblioteka Biblioteki Narodowej w Hiszpanii, która od momentu powstania w 2008 r. Zapewnia bezpłatny i bezpłatny dostęp do tysięcy zdigitalizowanych dokumentów, w tym nagrań dźwiękowych.

Zawiera nagrania z płyt Aristona, cylindrów woskowych, rolek pianoli i płyt łupkowych. Obejmuje on od końca XIX wieku do połowy XX wieku.

Około 20 000 nagrań podzielonych na 23 kategorie:

Blues, Boleros, Koncerty, Cuplés, Jazz, Flamenco, Fox-trot: świetne głosy i orkiestry, Fryderyk Chopin, Gershwin Brothers, Mistrzowie dwuwiersza: Quintero, León i Quiroga, Mistrzowie zarzueli XIX: Barbieri, Chapí, Chueca i Bretón, muzyka chóralna, muzyka do filmów, muzyka religijna XVII i XVIII: msze i motety, włoscy muzycy w Hiszpanii, niemuzyczne rejestry dźwiękowe: przemówienia, recitale, historie, humor ..., Symfonie, Tangos: Carlos Gardel, Wagner , Opery, dyski woskowe, dyski perforowane i rolki Pianola.

Ta aplikacja pozwala na reprodukcję na telefonie komórkowym, dzięki otwartej polityce danych BNE, autentycznym dyskograficznym klejnotom, a także posiadaniu bardzo kompletnej bazy danych.

Możesz cieszyć się tysiącami artystów, kompozytorów, zespołów, orkiestr itp., Zarówno krajowych, jak i zagranicznych.

Archiwum słów

W kolekcji dźwięków Biblioteki Narodowej słowo zajmuje ważne miejsce. Głosy wybitnych postaci ze wszystkich obszarów są zbierane poprzez przemówienia, odczyty itp. : Alfonso XIII, Unamuno, Cela

Kolekcja cylindrów woskowych

Są to dokumenty o wielkiej wartości historycznej, jako pierwsze nagrania dźwiękowe i głosowe z przełomu XIX i XX wieku, uważane za odpowiedniki inkunabułów drukowanej kolekcji.

Bułki Pianola

Pierwsze muzyczne zwoje papieru perforowanego pojawiły się około 1880 roku. Można je usłyszeć za pomocą mechanicznego instrumentu klawiszowego o nazwie „pianola”, który współpracuje z systemem pneumatycznym aktywowanym przez pedałowanie „pianolisty”. Różne rozwijane nuty powstają podczas rozwijania papieru, który zakodował położenie notatek klawiatury w rozmieszczeniu perforacji.

Perforowane dyski

Pierwsze dyski, które były używane do reprodukcji dźwięku w XIX wieku, wykorzystywały urządzenia reprodukcyjne (najbardziej prymitywne „odtwarzacze płytowe”) oparte na mechanizmach pneumatycznych podobnych do organów beczkowych (jak w modelach Aristona, Ariosa lub Herophona) lub pozytywkach (jak w Symphonion). Obracając dyski na płycie, napędzane korbą, perforacje aktywują mechanizmy produkcji dźwięku. Czas trwania każdego utworu jest zawsze bardzo krótki i pokrywa się z tym, co jest potrzebne do obrócenia dysku o pełny obrót; od tego momentu muzyka zaczyna się powtarzać.

Repertuar nagrany tą procedurą składa się głównie z bardzo popularnych fragmentów zarzueli (na przykład La Gran Vía, F. Chueca), walców, hymnów narodowych, małych utworów fortepianowych itp.

4. Dyski łupkowe

Od wynalezienia gramofonu przez E. Berlinera w 1887 r. Do połowy lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku na płytach łupkowych wydano setki tysięcy nagrań (zwanych także „kamiennymi płytami”), obejmujących wszystkie gatunki: muzykę klasyczną, flamenco, zarzuela, marsze wojskowe, muzyka popularna, światło, opery, archiwum słów itp.

Kolekcja płyt łupkowych Biblioteki składa się z ponad 21 000 jednostek z różnych hiszpańskich i zagranicznych wytwórni płytowych: Odeón Gramophone Company: Pathé, MGM, Regal, La Voz de su Amo, Columbia, Decca, Philips itp.

Pomiędzy jego tematami: Blues, Boleros, Koncerty, Cuplés, Jazz, Flamenco, Fox-trot, Coplas, Zarzuela ,, Muzyka do kina, Symfonie, Tangos itp.

Autor nie utrzymuje żadnych relacji z Biblioteką Narodową Hiszpanii ani z Hiszpańską Biblioteką Cyfrową.