Tapety z reniferami

Renifery są szeroko rozpowszechnione w północnej części świata: Norwegii, Islandii, północnej części Szwecji, Finlandii, północnej części Rosji od regionu europejskiego po Ocean Spokojny, Alaskę, Kanadę i Grenlandię. Renifer został ponownie sprowadzony do Szkocji w 1952 roku, gdzie naturalnie wyginął od X wieku. Ma również cechę bycia pierwszym zwierzakiem.

Renifery domowe są bardziej powszechne w północnej Skandynawii i Rosji, podczas gdy wolno żyjące renifery występują w Ameryce Północnej, Grenlandii i Islandii, gdzie ludzie przywieźli je w XVIII wieku. Ostatni żyjący na wolności renifer w Europie znajduje się w południowej Norwegii. Jego naturalne siedlisko leży w odległości około 62° szerokości geograficznej.

Waga samicy jelenia waha się od 60 do 170 kg. U niektórych podgatunków reniferów samiec jest nieco większy od samicy, podczas gdy u innych może ważyć do 300 kilogramów. Zarówno samce, jak i samice mają rogi. U reniferów skandynawskich poroże starszych samców opada w grudniu. Rogi opadają wczesną wiosną u młodych samców i latem u samic. Rogi są zwykle rozwidlone na dwa oddzielne skupiska, powyżej i poniżej. Renifery domowe są krótsze i cięższe niż wolno żyjące w naturze. Renifery północnoamerykańskie mogą biec z prędkością do 80 kilometrów na godzinę i pokonywać około 5000 kilometrów rocznie.

Żywi się ogólnie porostami, a w szczególności „Cladonia Rangiferina”, która jest nazywana porostem reniferowym. Żywi się również trzciną i trawami, a także liśćmi wierzby i buka. Istnieją również dowody na to, że czasami występuje na lemingach, pstrągach alpejskich i ptasich jajach.

Poszczególne kości w nosach reniferów znacznie zwiększają powierzchnię. Zimne powietrze, które dostaje się, gdy temperatura ciała zwierzęcia ogrzewa się, wdychając powietrze, zanim dostanie się do płuc, woda z powietrza wydobywającego się podczas wydechu kondensuje i pozostaje w nosie i służy do nawilżania napływającego powietrza. Jednocześnie prawdopodobnie jest wchłaniany z błony śluzowej i przenika do krwi.

Kopyta reniferów zmieniają się w zależności od pory roku. Latem, kiedy tundra jest miękka i wilgotna, spód pazurów zyskuje gąbczastą fakturę, zapewniając dodatkową przyczepność. Zimą spód kopyt kurczy się i zacina, a kolczaste czubki łap przecinają lód, zapobiegając poślizgowi zwierzęcia.

Renifery mają dwie warstwy futra. Spód ma gęstą, podobną do wełny warstwę, na której znajdują się dłuższe, puste, wypełnione powietrzem włosy. Renifery pływają dość łatwo i szybko. Wędrujące stada nie wahają się przepłynąć przez duże jezioro lub strumień.

Wybierz żądaną tapetę renifera i ustaw ją jako ekran blokady lub ekran główny, aby nadać telefonowi wyjątkowy wygląd.

Jesteśmy wdzięczni za wspaniałe wsparcie i zawsze czekamy na Twoją opinię na temat tapet z reniferami.