Kinh Sám Hối - Chuyển nghiệp

ความหมายและประโยชน์ของการกลับใจ

ในศาสนาพุทธ การกลับใจไม่ใช่ "บัพติศมา" เหมือนแนวคิดของศาสนาอื่น แต่เป็นการกระทำที่สำนึกผิดอย่างกล้าหาญเพื่อแก้ไขตนเอง พุทธศาสนาไม่เคยเชื่อว่ามีพระเจ้าที่สามารถให้อภัยหรือกล่าวโทษได้ แต่การกลับใจเป็นวิธีการทบทวนตนเอง

แนวคิดของการกลับใจ

พระพุทธองค์ทรงสรรเสริญอยู่เสมอว่า "ในโลกนี้มีคนควรค่าแก่การสรรเสริญอยู่สองประเภท: ชั้นหนึ่งคือผู้ไม่มีความผิด ชั้นที่สองคือผู้ที่สำนึกผิดและสำนึกผิด" เขายืนยันอย่างแน่วแน่ว่า "ถ้าบุคคลหนึ่งลงและเสด็จขึ้นในสามอาณาจักรและหมุนไปในทิศทั้งหก ย่อมไม่มีเผ่าพันธุ์ใดบริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์ และไม่มีสักคนเดียวที่ปราศจากบาป" สรรพสัตว์ในชีวิตประจำวันไม่ได้ปราศจากข้อผิดพลาดที่เกิดจากอุบัติเหตุหรือจุดประสงค์ ชาวพุทธคือคนที่กล้ายอมรับความผิดพลาดที่เขาทำลงไป

ในศาสนาพุทธ การกลับใจไม่ใช่ "บัพติศมา" หรือการอภัยโทษเช่นเดียวกับแนวคิดของศาสนาอื่น ๆ แต่เป็นการกระทำของการตระหนักถึงความผิดพลาดอย่างกล้าหาญแล้วแก้ไขด้วยตนเอง พุทธศาสนาไม่เคยเชื่อว่ามีพระเจ้าองค์หนึ่งที่สามารถให้อภัยหรือกล่าวโทษได้ แต่การกลับใจเป็นวิธีการทบทวนตนเอง เพื่อหล่อเลี้ยงตนเองสำหรับลูกชาวพุทธแต่ละคนบนเส้นทางของพระสงฆ์และการศึกษาทางพุทธศาสนา ถือได้ว่าเป็นแนวทางในการเปลี่ยนกรรมทั้งสามในกระบวนการทำให้บุคลิกภาพสมบูรณ์สมบูรณ์จากสถานะบุคคลธรรมดาสู่ความเป็นพุทธะ

การกลับใจคืออะไร?

ความหมาย: มันถูกเรียกว่าสัมมาในภาษาสันสกฤตและแปลว่า "สำนึกผิด" ในภาษาจีน ในพระสูตรกล่าวว่า: "สารภาพผิด, สำนึกผิดล่วงหน้า, กลับใจในเวลา, กลับใจในอดีต" (สำนึกผิดก่อน, ปล่อยวางในภายหลัง)

ดังนั้น การกลับใจคือการกลับใจ ละอายใจกับความผิดพลาดที่เคยทำมาก่อน สาบานว่าจะเปลี่ยนแปลงและไม่กล้าทำผิดพลาดอีก กล่าวอีกนัยหนึ่งการกลับใจคือ "กลับใจและละทิ้ง" นี่คือหัวใจของการกลับใจ แต่ถ้าคุณทำผิดเป็นประจำแล้วกลับใจบ่อยๆ ทำบาปอีก แล้วกลับใจ มันไม่มีความหมายและไม่ใช่วิธีการกลับใจที่พระพุทธเจ้าสอน การกลับใจสามารถมองได้ว่าเป็นความกล้าที่จะกลับใจและยอมรับความผิดพลาดของโลก เมื่อเราทำให้ใครบางคนเศร้าและโกรธ มาขอโทษ ในพระพุทธศาสนาก็เช่นกัน เนื่องจากการกระทำผิดทางกาย วาจาไม่ชำนาญ และความคิดชั่วโดยประมาท เมื่อรู้ตัวว่าตนได้เปิดเผยความผิดของตนแล้ว จึงสำนึกผิดอย่างจริงจังและตั้งใจที่จะไม่กล่าวซ้ำ

วิธีการกลับใจ: พวกเขารู้ว่าความผิดพลาดเกิดขึ้นที่จิตใจ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องกลับใจจากใจด้วย นั่นคือเหตุผลที่ปรมาจารย์ได้เลือกวิธีการกลับใจหลายวิธีทั้งในเรื่องและทางร่างกาย เรียงความสำนึกผิดที่ชาวพุทธมักอ่านมากที่สุดเมื่อเขียนธรรมะสำนึกผิด:

เราได้สร้างกรรมชั่วไว้มากมาย

ทั้งหมดเป็นเพราะความโลภที่ไม่มีจุดเริ่มต้น

เกิดจากกาย วาจา ใจ

ทั้งหมดตอนนี้ฉันกลับใจ

ในการกลับใจ:

วิธีการกลับใจ: ตั้งกระดานถามพระภิกษุพิสูจน์ ผู้สำนึกผิดแสดงความผิดด้วยความจริงใจ สำนึกผิด ไม่พูดซ้ำ

นายกฯสำนึกผิด: ผู้สำนึกผิดควรมาที่แท่นบูชาของพระพุทธเจ้าและพระโพธิสัตว์อย่างจริงใจเพื่อบูชาตั้งแต่ 1 วัน 7 วันถึง 49 วันเฉพาะเมื่อเห็นลักษณะที่ดีของพระพุทธเจ้าและพระโพธิสัตว์หรือดอกบัว

การกลับใจจากชื่อแดง: นี่เป็นวิธีการกลับใจที่รวบรวมโดย Real Estate หมอผีแห่งราชวงศ์ซ่ง ซึ่งนำมาจากพระพุทธเจ้า 53 พระองค์ในพระสูตรห้าสิบสามองค์และ 35 ตำแหน่งใน Quan Duoc Vuong และ Duoc Thuong Sutras

นี่เป็นพิธีกรรมการสำนึกผิดที่พบบ่อยที่สุดที่ใช้โดยเจดีย์เวียดนามในช่วงวันที่กลับใจ

เกี่ยวกับเหตุผลของการกลับใจ:

การกลับใจที่ยังไม่เกิด: เหตุแห่งการกลับใจมีแก่ผู้มีปัญญาสูง ในที่นี้เรารู้เพียงธรรมข้อเดียวนี้ มีวิปัสสนาอยู่สองวิธี:

การพิจารณาจิตโดยปราศจากการบังเกิด: นี่คือหลักการที่ดึงมาจากวัชรยานสูตร: "จิตของอดีตไม่สามารถเป็นได้ จิตในปัจจุบันไม่สามารถเป็นได้ และจิตในอนาคตไม่สามารถเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งได้" ใช้วิปัสสนากรรมฐานให้เห็นชัดว่า "บาปจากจิตก็เกิดมาจากจิตที่ดับไป"

การพิจารณาการไม่เกิด: สังเกตแม่ทัพที่แท้จริงของการไม่เกิดและการตาย "ในธรรมิกชนไม่เพิ่มขึ้นในสามัญไม่ลดลง"; นี่เป็นเพียงจิตแท้ ความรู้ของพระพุทธเจ้า กายธรรม... เพราะเมื่อได้รับจิตที่แท้จริงแล้ว แม่ทัพแห่งการเกิดและการตายจะไม่ดำรงอยู่อีกต่อไป