Қасоид, тағаззул, қитъа

Ба ҳақ нолам зи ҳаҷри дӯст зоро,

Саҳаргоҳон чу бар гулбун ҳазоро.

Қазо гар доди манн настонад аз ту,

Зи сӯзи дил бисӯзонам қазоро.

Чу ориз барфурӯзӣ мебисӯзам қазоро.

Чу манн парвона бар гирдат ҳазоро.

Нагунҷам дар лаҳад, гар з-он ки лахте,

Нишинӣ бар мазорам сӯгворо…

Ҷаҳон ин асту чуни наст, то буд

Ва ҳамчунин бувад инанд боро!

Ба як гардиш ба шоҳаншоҳӣ орад,

Диҳад дайҳиму тоҷу гӯшворо…

Ту-шон зери замин фарсуда кардӣ,

Замин дода маар эшонро зағоро.

Аз он ҷонбӯз лахте хуни раз деҳ,

Сипарда зери пой андар сипоро!