Mahabharatham Tamil மஹாபாரதம்

The Mahābhārata (Sanskrit: महाभारतम्, Mahābhāratam, pronounced [məɦaːˈbʱaːrət̪əm]) is one of the two major Sanskrit epics of ancient India, the other being the Rāmāyaṇa.

The Mahābhārata is an epic narrative of the Kurukṣetra War and the fates of the Kaurava and the Pāṇḍava princes. It also contains philosophical and devotional material, such as a discussion of the four "goals of life" or puruṣārtha. Among the principal works and stories in the Mahābhārata are the Bhagavadgītā, the story of Damayantī, an abbreviated version of the Rāmāyaṇa, and the story of Ṛṣyasringa, often considered as works in their own right.

Traditionally, the authorship of the Mahābhārata is attributed to Vyāsa. There have been many attempts to unravel its historical growth and compositional layers. The oldest preserved parts of the text are thought to be not much older than around 400 BCE, though the origins of the epic probably fall between the 8th and 9th centuries BCE. The text probably reached its final form by the early Gupta period (c. 4th century CE).[3] The title may be translated as "the great tale of the Bhārata dynasty". According to the Mahābhārata itself, the tale is extended from a shorter version of 24,000 verses called simply Bhārata.

The Mahābhārata is the longest known epic poem and has been described as "the longest poem ever written".[5][6] Its longest version consists of over 100,000 śloka or over 200,000 individual verse lines (each shloka is a couplet), and long prose passages. About 1.8 million words in total, the Mahābhārata is roughly ten times the length of the Iliad and the Odyssey combined, or about four times the length of the Rāmāyaṇa.[7][8] W. J. Johnson has compared the importance of the Mahābhārata in the context of world civilization to that of the Bible, the works of Shakespeare, the works of Homer, Greek drama, or the Qur'an.[9]

இந்தியாவின் ஒப்பற்ற காவியங்களுள் ஒன்று மகாபாரதம். இதனை நாங்கள் தமிழில் கதை வடிவில் குழந்தைகளுக்கும் எளிதில் புரியும் படியாக அளிப்பதில் பெருமை கொள்கிறோம். இந்துவாகப் பிறந்த ஒவ்வொருவரும் அறிய வேண்டிய அற்புதக் காவியம் இது. மண் ஆசை ஒரு வம்சத்தையே சாய்க்கும் என்பதற்கு இந்தக் காவியமே சாட்சி. அதே போல, அதர்மத்தின் பக்கம் எத்தனை பேர் நின்றாலும், அந்த அதர்மம் அதன் சுமையால் தானாக அழிந்து விடும் என்பதற்கும் இந்தக் காவியமே உதாரணம். படித்துப் பாருங்கள் இக்கதையில் வரும் ஒவ்வொரு கதா பாத்திரங்களும் ஒவ்வொரு விதத்தில் உங்களை பிரமிக்க வைக்கும்.