امتیاز PPI بقای بیماران لاعلاج را بر اساس پنج معیار پیش بینی می کند.
PPI بقای بیماران سرطانی لاعلاج را بر اساس امتیاز مقیاس عملکرد تسکین دهنده و چهار علامت بالینی دیگر پیش بینی می کند: مصرف خوراکی، ادم، تنگی نفس در حالت استراحت و هذیان:
مقیاس عملکرد تسکینی: 10-20 (+4)، 30-50 (+2.5)،> 60 (0);
مصرف خوراکی: به شدت کاهش یافته (< لقمه) (+2.5)، نسبتاً کاهش یافته (> لقمه) (+1)، نرمال (0);
ادم: موجود (+1)، غایب (0)؛
تنگی نفس در حالت استراحت: موجود (3.5+)، غایب (0)؛
دلیریوم: حال (+4)، غایب (0).
PPI می تواند به طور قابل قبولی پیش بینی کند که آیا بیمار بیش از 3 یا 6 هفته زنده می ماند یا خیر.
نتایج PPI از 0 تا 15 متغیر است و نشان می دهد که نمرات بیش از 6.0 بقا کمتر از سه هفته است (حساسیت - 80٪؛ ویژگی - 85٪).
وجود بیماری‌های همراه در ایجاد اکثر نمرات پیش‌آگهی بقا در نظر گرفته نشده است، اگرچه بیماری‌های همراه حاد می‌توانند بر امتیازدهی و بقا تأثیر بگذارند.