Тарбияти фарзандон (тоҷики)

タービアティ・ファーサンドン。Kitobchaikӯchakeki Kamakunドンは恐怖を与える

Тарбияти фарзандон

Бисмиллоҳи-р-раҳмони-р-раҳим

Муқаддима

Китобчаи кӯчаке ки ҳамакнун дар даст доред, гарчи

аз ҷиҳати каммият ва теъдоди сафаҳот камҳаҷму

кӯчак аст, аммо ба ҳақ, аз ҷиҳати кайфият ва

муҳтаво ва баёни мавзӯи мавриди назар, яъне

равиши бархӯрд ва тарбияти фарзандон рисолае

беназир аст ва бе иғроқ метавон гуфт, ки

нависандаи муҳтарам тавониста, мафоҳим ва усули

асосӣ ва бунёди тарбияти диниро дар он бисёр зебо

ва ширин ҷой диҳад.

Ва мутарҷими муҳтарами

саркор хонум Нуриннисо Муллозода низ ба далели

ошноӣ комил ва амалӣ бо тарбияти фарзандони

хеш бар асоси меҳварҳои динӣ ба хубӣ аз ӯҳдаи

бозгардондани рисола аз забони арабӣ ба форсӣ

баромада аст.

Банда пас аз мутолиаи дақиқи

китобча ва виростории он, мутолиаи он ва амалӣ

намудани, муҳтавоёти онро ба ҳамаи хонаводаҳои

мусулмон таъкид менамоем ва аз онҷое ки ҳадафи

ҳамаи мо ислоҳи ҷомеаи исломист, бояд бидонем,

ки бидуни ислоҳи хонавода ва фарзандон, ҳеҷ гоҳ

ҷомеъа ислоҳ намешавад ва танҳо роҳи наҷот

тарбият ва ислоҳи фарзандон ва хонавода аст.

Бо сипос аз Ҳарамайн, ки саъй дар ҷиҳати чоп ва

нашри китобҳои динӣ ва фарҳангӣ ва тарбиятӣ

доранд ва дар ин роҳ содиқона талош менамоянд.

Умед аст, ҳамаи мо дар ин масири динӣ ва

фарҳангӣ мушаввиқи мутарҷимон ва

нависандагони азизи худ бошем.

Форуқ Аҳмади Толиш.

ВАЗИФАИ ДИГАРИ ПАДАР АСТ

Вазифаи падар аст, ки аз зиндагӣ ва саломатии

фарзанд муҳофизат намояд ва ӯро ба қатл

нарасонад.

Зеро аъроби даврони ҷоҳилият бар31

асари ҷаҳолаташон духтарони худро ба хотири тарс

аз фақр кушта ва зинда ба гӯр мекарданд, аз фарти

ҷаҳолат, аз ин муҳим ғофил буданд, ки:

«Худованд рӯзирасон ва соҳибқудрати бартар

мебошад». Зориёт; 58

Ва онон нестанд, ки фарзандони худро рӯзӣ

медиҳанд, балки Худованд розиқ аст.

Худовандимутаъол дар каломи покаш, оёти мутаъадидеро бар

мазаммати ин кори норавои онон ки ношӣ аз ҷаҳл

ва қасовати қалбии онон буд, нозил фармуда аст:

«Мусалламан, зиён мебинанд касоне ки

фарзандони худро аз рӯи сафоҳат ва нодонӣ

мекушанд». Анъом; 140.