Бог у меня в душе

We hebben allemaal vrienden en zelfs familieleden zijn mensen die kijkje op onze kosten naar de tempel verbaasd. Geschreven op hun gezichten diepe misverstanden en soms verontwaardiging. Soms is het in de woorden gegoten: "Nou, je geraakt in het geloof, laat staan. Maar waarom de tempel een wandeling, dus veel tijd en moeite om het te besteden? Hier ben ik, bijvoorbeeld, is ook een gelovige. Maar ik geloof in de ziel. God is in mijn hart, en ik heb geen externe rituelen nodig. Ja, vergeet niet, onlangs satiricus Mikhail Zadornov zei: "Om te communiceren met God, ik heb geen bemiddelaars nodig!" "

Hoe om ons gedrag te leggen aan zulke mensen, en hoe om te verklaren wat het geloof in 'god-die-in-soul "verschilt van het christendom?