Психология жизни. Самопознание

Over psychologie, persoonlijkheidstypes, gedrag, lezen van zowel mannen als vrouwen

De psychologie van het leven is, om het simpel te zeggen, een reeks toegepaste kennis en vaardigheden over relaties tussen mensen die we in ons leven gebruiken bij het oplossen van verschillende problemen en taken. Maar niet alleen. Vanuit mijn oogpunt kan de psychologie van het leven ook het vermogen worden genoemd om je geest onder te dompelen in een staat waarin een persoon in harmonie leeft met zichzelf en met de wereld om hem heen. Dat wil zeggen, we moeten niet alleen iets weten en ons kunnen helpen leven en overleven, maar ook de gevoelens ervaren die we nodig hebben om van het leven te genieten. Toch is psychologie niet alleen, en soms niet zozeer, de geest, maar ook de ziel, gevoelens, emoties. Het is niet voor niets dat de wetenschap van de ziel oorspronkelijk psychologie werd genoemd. Dus, zoals u zelf begrijpt, al deze kennis en vaardigheden die verband houden met relaties tussen mensen en met onze relatie met onszelf, evenals ons begrip van onze gevoelens, emoties, ervaringen en het vermogen om ze te beheersen en zelfs in onszelf te veroorzaken, allemaal dit is zeer waardevol voor ons, omdat het direct verband houdt met ons leven. En daarom noemen we al deze dingen niet alleen psychologie, maar de psychologie van het leven, dat wil zeggen, het soort psychologie dat de belangrijkste aspecten van ons leven voor ons omvat. Deze psychologie leert ons om in harmonie met de buitenwereld te leven en deze te accepteren voor wat hij is. Laten we daarom, vrienden, dit onderwerp zorgvuldig en in detail bestuderen om er voor onszelf het maximale uit te halen. Uiteindelijk kent iedereen de psychologie van het leven, in ieder geval een klein beetje. We hoeven alleen de kennis en ervaring van de meeste mensen te combineren en goed te structureren om voor onszelf de belangrijkste en meest bruikbare patronen te benadrukken die in het leven als aanwijzingen kunnen worden gebruikt.

Zelfkennis begint vanaf het moment dat je je bewust wordt van jezelf. Dit proces wordt heel vroeg belichaamd, in de kindertijd, en bereikt zijn hoogtepunt in de jaren van de adolescentie, wanneer de dorst naar kennis groot is, de geest onverzadigbaar is, nieuwe ontdekkingen en indrukken vereist, en de ziel streeft naar hoge doelen en het lijkt erop dat je kunt de onmetelijkheid omarmen.

Dit alles is precies zo, maar met de last van verantwoordelijkheid die sociale status oplegt, nieuwe verantwoordelijkheden, en alleen de dagelijkse maalstroom van gebeurtenissen met zijn snelheid meesleept, vergeet een persoon de puurheid van impulsen die zijn leven ooit met betekenis vulden. En nu hij de ijdelheid van het bestaan ​​realiseert, kijkt hij terug, ziet zichzelf in het verleden en realiseert zich dat er iets ontbreekt in zijn echte leven. Is dat niet de reden waarom ze hem heel gewoon begon te lijken, zo voorspelbaar.

Ja, er is stabiliteit in haar: hij heeft erkenning gekregen voor zijn verdiensten, hij wordt gewaardeerd door collega's en gerespecteerd door vrienden, er is stabiliteit in het gezin en steun in het leven. Dit vage gevoel van binnen houdt echter niet op ons op te winden en het feit dat al deze entourage, de externe component van het zijn, de diversiteit die het leven ons kan bieden niet uitput.