رواية القلب أبدا يدق - رواية ر

Een roman die draait om de kwestie van liefde op latere leeftijd en de poging van de schrijver om te bewijzen dat er voor een bepaalde leeftijd geen liefde of hart is om hem te aanbidden.

Hij vertelt over de weduwe die naast haar man haar leven stierf en het leven stopte en na zijn dood met droefheid werd begroet, maar tegelijkertijd deed alsof hij sterk en coherent was, totdat het hart weer klopte door een oude liefde waarvan ze niets wist.

De "verhaal" -gebeurtenissen draaien om de vraag of liefde een leeftijd heeft wanneer het ophoudt? Hart sterft met de opkomst van de herfst? Maar mijn leraar, Anis Mansour, is van mening dat het hart geen specifieke leeftijd heeft die hem van liefde weerhoudt ... Geluk hangt niet alleen af ​​van de beslissing van de eigenaar ervan. Maar wat ik leuk vond aan die korte nouvelle was dat de schrijver het droeg als een jurk van realisme en dat dit in de verwarring was van de heldin en haar aarzeling en reflectie op de woorden van mensen. En dan antwoordt hij, zeggende: Wij zijn degenen die gewend zijn om ze in onze testikels te stoppen !! Dit is waar: mensen zijn niet hier wanneer we lijden, noch wanneer we worden gekweld, noch in onze wonden of verwarring, dus waarom verwachten we hun genade !! Neem hun mening, maar als u van plan bent, vertrouw dan op God

Gemakkelijke, soepele, maar straattaal. En eerlijk gezegd, een prachtig jargon dat niet verdwijnt en niets vervreemdt van het beste van wat ik lees in de geschriften in de spreektaal. Ik voelde dat ik een verhaal aan het lezen was, geschreven door Professor of Humanity Abdel Wahab Mutawa ... Ik vond de recensie op de achterkant van het boek leuk !! En mijn professor gaf toe: het hart klopt nooit.