Barmani Choge

Ze reed de ether als een kolos en nam sociale bijeenkomsten door de storm in haar hey dagen, waardoor 'Amada' muziek populair. Hajiya Barmani Choge, een van de beste vrouwelijke Hausa zangers te zijn ontstaan ​​in het noorden van Nigeria is overleden voorlaatste zaterdag. Nu ze weg is, wie zal haar schoenen te vullen?

Voor een deel van het land geketend in traditie en ingesloten door het patriarchaat, Barmani de opkomst aan bekendheid met haar gedurfde muziek die kan worden gedefinieerd als feministe in elke zin van het woord, en soms zeer racy is een opmerkelijke prestatie.

Vaak ouders zouden hun kinderen te beschermen tegen het luisteren naar haar muziek toen ze werd uitgezonden op TV, of op de radio vooral wanneer ze zong uit die salacious lijnen dat vrouwen begroet met ululations en gejuich en soms met gebogen hoofd als gevolg van de brutaliteit van haar woorden en hun levering. Maar dit vaak verhoogd verlangen de kleintjes om deze vrouw de meer horen.

Geboren in 1943 of 1945 (dat is nog niet definitief vastgesteld) in de stad Funtua, Barmani koffieplant de kosmopolitische karakter van die plaats dat de legendarische Mamman Shata geproduceerd, en ze pakte wat er was tot nu toe een tijdverdrijf voor vrouwen in het geweest grenzen van hun huis (het slaan van kalebassen) en maakte een succesvolle muzikale carrière van te maken. En al deze, terwijl het hebben van een tiental kinderen of zo langs de weg. Een prestatie ze gevierd in haar lied “Gwanne Ikon Allah”. Ze verluidt trouwde op 15.

De Funtua waarin Barmani en Shata groeide werd vol met bordelen en een Joire de vivre benadering van het leven en het was misschien rijp voor het onzedelijk teksten van haar hit “Wakar Duwai wai”, die in de hedendaagse Nigeriaanse muziek een passende titel zou hebben genomen als “De bum bum lied”. Daarin Barmani prijst de vrouwelijke fysionomie en de inherente bevoegdheden, hoe een vrouw haar achterkant kunnen wiebelen en hebben ze een mens doet haar bieden. Vrouwen vonden het geweldig, en mannen glimlachte een stille erkenning. En Barmani plaats als een sociaal afwijkend werd stevig gevestigd.

Sommige van haar teksten richten zich op de emancipatie van vrouwen, economisch en anderszins. Ze is soms bruut in haar kritiek op de vrouwen die weigeren om iets te doen om hun economische stations in het leven te verbeteren. Denk aan haar teksten in “Ku Kama Sana'a, Mata” (Vrouwen, het nemen van een handel) of haar onvoorwaardelijke bashing van vrouwen die niet zo slim als ze zouden moeten zijn en liever afhankelijk zijn van anderen, zoals in “Sakarai Bata te zijn da Wayo”, (Fool, ze is niet slim).

Maar Barmani was geen totale rebel en heeft sociale onrust niet aan te moedigen, ondanks de onconventionele helling van haar teksten. Dit ondanks haar verzet tegen polygamie in haar lied “Durf Allah Magani”. Ze zong over de bevalling en opgeschept over haar dozijn kinderen, gelijkelijk verdeeld over de seksen. Hiervan dozijn, werd ze overleefd door zes en zo'n 60 kleinkinderen.

Haar succesvolle carrière overspannen meer dan vier decennia van toen ze begon te zingen op 27 en in de traditie van Hausaland verwierf een aantal rijke mecenassen die haar op reis gesponsord, overlaadde haar met geschenken van de auto's, geld en andere luxe artikelen.

Ze was, voor een lange tijd, nadat de enige eigenares van de Amada merk van de muziek, werd voorafgegaan door Hajiya Uwaliyo mai Amada, wie Barmani al sinds overklast en overtroffen in prestaties.

Maar haar ster was in verval voor een tijdje, niet dankzij de veranderingen in de tijd, de globalisering van de muziek, en de invloed van hedendaagse vormen van Hausa muziek a la Kannywood. En op het moment van haar dood, Barmani was niet in zeer goede financiële draagkracht.

Ze was ziek naar verluidt op en af ​​in de afgelopen vijf jaar al enige tijd, tot ze door hypertensie, dat liet haar verlamd ongeveer twee maanden voor haar dood werd geslagen. Dat volgens haar zoon Hamza, die het graf taak van de aankondiging van haar overlijden had, zeggende: een deel van haar lichaam was volledig immobiel is in de afgelopen weken.

Met Barmani gegaan, lijkt het doek is gevallen op een tijdperk van traditionele Hausa muziek vooral onder vrouwen, die ze belichaamd in al zijn glorie en brazenness en die nu smacht naar een erfgenaam.