GIT Imaging

INHOUD VAN DE APP:

1-ESOFAGUS

2-STOMACH_DUODENAL

3-KOP:

ENZOVOORT

In de loop der jaren hebben radiologen veel klassieke beeldvormende tekens vastgesteld die visuele manifestaties vertegenwoordigen van talloze onderliggende pathofysiologische processen. Hoewel veel van deze tekens in eerste instantie werden beschreven op gewone films, worden ze nog steeds dagelijks gebruikt door radiologen die beelden van transversale modaliteiten beoordelen. Klassieke borden met gewone film, zoals het 'accordeonteken', worden tegenwoordig ook vaak genoemd wanneer ze worden gezien op CT-beelden met meerdere detectoren (MDCT).

De namen van veel klassieke radiologische tekens zijn afgeleid van analogen met voorwerpen die we in het dagelijks leven tegenkomen; bijvoorbeeld het teken "kam". Het gebruik van bekende objecten om visuele bevindingen te beschrijven, stelt radiologen in staat om zowel tot een juiste diagnose te komen als om dergelijke diagnostische bevindingen effectief over te brengen aan clinici.

Het doel van dit artikel is om een ​​reeks klassieke symptomen te bespreken die verband houden met pathologieën van het maagdarmkanaal waarvan de beeldvormende manifestaties lijken op alledaagse voorwerpen. De borden 'voetbal' en 'keisteen' zijn bijvoorbeeld vooral bekend bij de auteurs in Boston. zijn niet gedekt. Dit artikel organiseert de gastro-intestinale symptomen van proximaal tot distaal in het maagdarmkanaal. De hepatobiliaire en pneumoperitoneum-symptomen worden vervolgens beoordeeld.

Vogelbek teken

Het teken "vogelsnavel" is een klassieke bevinding op slokdarmen; het beschrijft een verwijde proximale slokdarm met een glad taps toelopende, distale slokdarm ter hoogte van de slokdarmhiatus in de setting van achalasie.1 De gladde tapsheid van de distale slokdarm lijkt op de snavel van een vogel (Figuur 1). Bij beeldvorming en manometrie wordt achalasie verder gekenmerkt door oesofageale aperistaltiek en het falen van de onderste slokdarmsfincter om te ontspannen.

Er zijn zowel primaire als secundaire vormen van achalasie. Primaire achalasie, de meest voorkomende etiologie, is idiopathisch. Het ontbreken van relaxatie van de onderste slokdarmsfincter is waarschijnlijk te wijten aan een verlies van remmende neuronen in de myenterische plexus van de slokdarm. Voorgestelde oorzaken zijn onder meer neuronale degeneratie, virale infectie, genetische overerving en auto-immuunziekte.2 Secundaire achalasie treft patiënten veel minder vaak en kan worden veroorzaakt door entiteiten zoals slokdarmcarcinoom en de ziekte van Chagas.

Kurkentrekker teken

Het teken "kurkentrekker" is de visuele manifestatie van lumenvernietigende, gelijktijdige, niet-peristaltische samentrekkingen in de slokdarm.

Deze abnormale samentrekkingen met variërende amplitude treden op bij diffuse oesofageale spasmen, een zeldzame motiliteitsstoornis van de slokdarm.3 Diffuse oesofageale spasmen worden op manometrie gekarakteriseerd door perioden van normale peristaltiek gevolgd door gelijktijdige, repetitieve, ineffectieve contracties. Deze abnormale samentrekkingen segmenteren het normale slokdarmlumen en bootsen een kurkentrekker na bij bariumstudies van de slokdarm (Figuur 2).4

Dubbelloops slokdarm

Intramurale slokdarmdissectie wordt het vaakst gezien bij vrouwen van middelbare leeftijd of oudere vrouwen. Deze entiteit kan optreden in de setting van een coagulopathie, emetogeen letsel, trauma, instrumentatie, inname van vreemde lichamen en, zelden, spontaan.7 Het uiterlijk van de dubbelloops slokdarm kan ook worden gezien bij intramuraal oesofageaal abces, intraluminaal diverticulum of slokdarmduplicatie .6

Bull's eye-laesies

enzovoort