History of Baghdad

De geschiedenis van Bagdad begint wanneer de stad Bagdad ( Arabisch : بغداد Baġdād ) in het midden van de 8e eeuw werd gesticht als de hoofdstad van de Abbasiden, na de overwinning van de Abbasiden op het Umayyad-kalifaat. Het verving de Sassanidische hoofdstad Seleucia-Ctesiphon, zo'n 35 km naar het zuidoosten, die tegen het einde van de 8e eeuw grotendeels ontvolkt was. Bagdad was het centrum van het Arabische kalifaat tijdens de "Gouden Eeuw van de islam" van de 9e en 10e eeuw en groeide aan het begin van de 10e eeuw uit tot de grootste stad ter wereld. Het begon af te nemen tijdens het "Iraanse Intermezzo" van de 9e tot 11e eeuw en werd verwoest tijdens de Mongoolse invasie in 1258.

De stad werd herbouwd en bloeide onder de heerschappij van Ilkhanid, maar is nooit meer in zijn oude glorie hersteld. Het werd opnieuw geplunderd door Timur in 1401 en viel onder Turkse heerschappij. Het werd kort ingenomen door Safavid Perzië in 1508, voordat het in 1534 in handen viel van het Ottomaanse rijk. Met de ontbinding van het Ottomaanse rijk viel Bagdad in 1920 onder het Britse mandaat en werd het de hoofdstad van het onafhankelijke koninkrijk Irak in 1932 (omgezet in een republiek in 1958).

Bagdad, de hoofdstad van de moderne Republiek Irak, heeft een grootstedelijk gebied met naar schatting 7.000.000 inwoners, verdeeld over talrijke buurten in negen districten. Het is de grootste stad van Irak. Het is de op een na grootste stad van de Arabische wereld (na Caïro) en de op een na grootste stad van West-Azië (na Teheran). In de recente geschiedenis is Bagdad getroffen door de Iraakse burgeroorlog, met name door terugkerende bombardementen.

Opmerking :

Deze applicatie is ontwikkeld voor onderwijs- en onderzoeksdoeleinden.

Deze applicatie is gelicentieerd onder een Creative Commons Attribution 4.0 International-licentie.

Deze applicatie gebruikt materiaal uit het Wikipedia-artikel dat is vrijgegeven onder de Creative Commons Attribution 3.0 International-licentie.