The Rondo of Oblivion: Otome R

■ Samenvatting ■

Beste gast, welkom bij Moonwake Manor - een plek die uw diepste verlangens zal vervullen. Het is met veel plezier en eer om u uit te nodigen voor een once-in-a-lifetime kans. Je zult misschien ontdekken dat de zon nooit opkomt en dat je enige uitweg is om deel te nemen aan dit spel dat ik voor jou en je medegasten heb georganiseerd. Wees echter niet bang. Onthoud dat uw verlangens u hierheen leiden en met verlangens komt opoffering. Ik kijk er naar uit om te zien hoe ver je zult gaan om je te herenigen met je lang verloren gewaande broer.

Welke van deze gasten sta je toe om je hart op te eisen en wil je echt de waarheid van dit landhuis leren kennen?

Houd er rekening mee dat dit tenslotte een death-game is ...

[Alistair]

'U wenst mijn hulp? Hoe dwaas is dit ... Heel goed. Als u levend wilt vertrekken, vertrouw dan geen enkele ziel.'

In het begin is Alistair zo stil dat je gemakkelijk vergeet dat hij in de kamer is. Je merkt echter al snel dat zijn stilte juist nogal luid is. Onpasselijk, wantrouwend en arrogant wanneer hij spreekt, begint Alistair zich op te warmen voor uw aanwezigheid en wordt uw baken van normaliteit en stabiliteit in de nachtmerrie waarin u leeft.

Hij is de enige die zijn verlangen niet heeft gedeeld, en je kunt niet anders dan je afvragen wat het is ...

[Lachlan]

'Ik doe gewoon wat nodig is. Het is niet nodig om mijn emoties erbij te betrekken.'

Lachlan lijkt stoïcijns, dubbelzinnig en afstandelijk en lijkt niets met jou te maken te willen hebben. Desondanks merk je dat hij plotseling verschijnt onder mysterieuze omstandigheden en je kunt niet anders dan een verlangen naar nostalgie voelen. Je merkt dat hij woedend loyaal is aan de minnares van het landhuis en begint te wensen dat hij niet meer over haar zou praten.

Maar waarom is dit iets dat je frustreert als je hem nauwelijks kent?

[Ezra]

'Tikken naar een plek als deze? Je wordt vermoord ... Door een van die beesten in de menselijke huid.'

Hoewel hij een ondeugende glimlach op zijn gezicht heeft, zijn er momenten waarop je een kant van hem ziet die ervoor zorgt dat je hart sneller klopt van angst of is het misschien iets anders? Het duurt niet lang voordat je beseft dat hij om onbekende redenen een diepe wrok jegens je koestert. Maar op die vluchtige momenten van interactie, kun je voelen dat er iets meer is aan de last die zijn hart blokkeert.

Je voelt je tot hem aangetrokken, maar kies je ervoor om zijn ware bedoelingen te ontdekken en de vonk aan te steken die je samen zal trekken?