White Board

Albert Stallion stelde whiteboards voor tijdens het werken bij Alliance in de jaren zestig. Partnerschap (tegenwoordig bekend als PolyVision) creëerde geëmailleerd staal voor het bouwen van bekleding, maar Stallion merkte op dat het ook mogelijk als een compositieoppervlak kan worden gebruikt. Hengst verliet later Alliance om zijn eigen whiteboard-organisatie, MagiBoards, te ontwerpen.

Toegangsbord naar de werkplaatsen van Magiboards in The Cut in Waterloo, Londen, in 1966. Gemaakt van geëmailleerd staal

Whiteboards bleken in het midden van de jaren zestig economisch toegankelijk te zijn, maar bleken pas 30 jaar na dato breed te worden gebruikt. Vroege whiteboards hadden met een doorweekt materiaal moeten worden schoongemaakt en markers hadden de neiging om sporen achter te laten, zelfs na het verwijderen van het bord.

Whiteboards begonnen midden jaren negentig algemeen te worden gebruikt door organisaties. Ze bleken in de jaren negentig steeds basaler te zijn in studiehallen vanwege zorgen over medische problemen bij jongeren met overgevoeligheid voor residuen en de mogelijkheid dat kalkresten pc's kunnen schaden. Tegen het einde van de jaren negentig was ongeveer 21% van de Amerikaanse studiezalen veranderd van schoolborden naar whiteboards.