الامير نيكولا ميكافيلي كامل بد

Książka księcia Machiavellego, właściciela zasady celu, uzasadnia środki

Księga Księcia (w języku włoskim: Il Principe) to studium z zakresu prawoznawstwa politycznego przygotowane przez Niccola مك Machiavelli w 1513 roku, gdy przebywał on we wsi Santandria na Brusinie, deportowany po powrocie rodziny Medici (1512) pod zarzutem udziału w spisku Pierre Paolo Boscoli przeciwko Medom. Machiavelli zadedykował tę pracę Lorenzo II Medyceuszowi, synowi Piero II Medyceuszy w nadziei na odzyskanie stanowiska sekretarza republiki i została opublikowana w 1532 roku po jego śmierci. Jest niewątpliwie jego najsłynniejszym dziełem, opracował nazwę „makiaweliczny” i recepturę „makiaweliczny”.

Jest to studium prawoznawstwa politycznego, a ta niewielka książka od czasu jej ukazania się w XVI wieku stała się przedmiotem wielkich kontrowersji.

Stał się również przedmiotem koniecznym do studiowania nauk politycznych w okresie renesansu i pomimo tego, że toczyła się intensywna debata i wielkie kontrowersje wokół książki. Chociaż zawiera wiele dojrzałych zasad i koncepcji politycznych wyznawanych przez Machiavellego, nie obejmuje wszystkich swoich poglądów politycznych. Odkąd książka ukazała się w pierwszych wydaniach, spór dotyczył jej implikacji etycznych. Ten spór ewoluował nie tylko w odniesieniu do celów naukowych i związku z polityczną przyszłością rodziny Medici. Moralność, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii i Francji, uważała ją za książkę odpowiednią tylko dla złych dyktatorów.

I wywołał sensację i nie mógł go opublikować i został opublikowany dopiero 50 lat po śmierci Machiavellego.