روايات أحلام مستغانمي

Czy pisarz musi popracować nad sprawą inną niż literatura, aby pragnąć pisania w takim stopniu, w jakim staje się ono dla niego troską o sumienie, a nie o jego trwałość? Może musi pisać, żeby być kochankiem, a nie żoną, pasją do zawodu, aby każdego wieczora umawiać się z nią z pasją.

Jako całość przyjemność pisania jest zrabowana, a nie obdarowywana.