შუშანიკის წამება

Męczeństwo Szuszanika (starożytny gruziński: męczeństwo św. Szuszanik królowej) - dzieło hagiograficzne napisane przez Iakoba Tsurtaveli (Chutsesi).

To najstarszy zabytek gruzińskiej fikcji, który przetrwał do naszych czasów. Napisany w V wieku, a mianowicie 476-483 pne.

Autor jest naocznym świadkiem i uczestnikiem narracji. Sugeruje się, że Jakub został biskupem na początku VI wieku.

Informacja o Iakobie Tsurtavelim zachowała się we własnej pracy, z której wynika, że ​​był on kapłanem Varskena Pityakhshi, osoby bliskiej Shushanikowi, współczesnego Kartli Pityakhshi, współczesnemu i uczestnikowi tragedii w Tsurtavi. Esej został napisany w latach 476-483, po męczeńskiej śmierci Szuszanika, przed egzekucją Varskena przez Wachtanga Gorgasali. Uważa się, że został wyświęcony na biskupa Tsurtavi i uczestniczył w zgromadzeniu kościelnym w 506 r. (biskup Jakub z Tsurtavi jest wymieniony wśród członków tego zgromadzenia). Jego praca jest renderowana w zmodyfikowanej formie (brak początku, pominięcie niektórych szczegółów itp.). Najstarszy rękopis pochodzi z X wieku. Historia literatury gruzińskiej zaczyna się od „Shushanik Simplicity” i ma niezmierzone znaczenie dla kultury gruzińskiej.