대한체스

Amerykanin B. Fischer powiedział nawet: „Szachy to życie”. linijka! Każdy! Teraz cieszmy się naszym życiem. Grajmy wszyscy razem w szachy.

Koreańska Federacja Szachowa (KCF) jest organizacją zależną FIDE-Fédération Internationale des Échecs i ACF-Asian Chess Federation.Jest to organizacja non-profit, która zarządza

W międzyczasie Koreańska Federacja Szachowa podejmuje nieustanne wysiłki i działania w celu promowania i poprawy jakości i rozpowszechniania szachów, które były prawie jałowe nawet w Korei, potęga sportów umysłowych.

W przyszłości Koreańska Federacja Szachowa będzie nadal promować szachy jako bardziej zaawansowany sport, stale rozbudowywać swoją bazę i promować różne strategie i programy, aby osiągnąć wybitne wyniki.

W związku z tym w bardzo odpowiednim czasie uruchomiliśmy nową stronę internetową, która obejmie krajowy świat szachowy i pomoże połączyć koreańską sieć szachową ze światem. Jestem przekonany, że ta strona będzie przydatnym sposobem na poznanie Korei, dając przyjemność i korzyści wszystkim, którzy kochają szachy.

Prezes Koreańskiej Federacji Szachowej Hyun In-sook -Pozdrowienia-

- Jak grać

Klocek nie może brać pionka w tym samym kolorze co on.

Jeśli bierka wejdzie na heks przeciwnika, bierka na tym heksie zostaje zbita i odsunięta poza szachownicę. Kiedy pion przesuwa się do miejsca, w którym może złapać pion przeciwnika w następnym ruchu, mówi się, że pion ten atakuje. W szczególności atak na króla przeciwnika nazywa się szachem.

Szachy to gra, w której dwóch graczy na zmianę przesuwa pionki po szachownicy.

Kto złapie białą bierkę, zawsze zaczyna pierwszy. Celem gry w szachy jest zaatakowanie figury odpowiadającej królowi przeciwnika (dalej nazywanego królem), aby nie można było zablokować ataku. Sytuacja, w której atakujesz króla przeciwnika i nie masz możliwości uniknięcia lub obrony przed tym atakiem, nazywana jest matem, a jeśli zagrasz mata, przegrywasz grę.

- Historia szachów

1. Pochodzenie szachów i ich rozprzestrzenianie się w Europie

Bez znajomości historii szachów nie można właściwie zrozumieć i nauczyć się gry w szachy.

Kochana w starożytnych Indiach szaturanga rozprzestrzeniła się na Persję, która podbiła Indie północne i cieszy się dużą popularnością. W międzyczasie wzmocniono prawo islamskie i całkowicie zakazano hazardu, zwłaszcza gry w kości. Shatrangj to gra, w której ktoś z Persów, którzy z dnia na dzień stracili zabawę, wymyślił nową grę, w którą gra dwóch graczy bez kości w Szaturanga. Gra rozprzestrzeniła się na Zachód i stała się dzisiaj szachami, co niektórzy historycy uważają za „wynalezione” w tym momencie.

Szaturanga została rozprzestrzeniona w Persji od końca VI wieku do początku VII wieku, a gra dla dwóch graczy Shatranji ponownie rozprzestrzeniła się na Bliski Wschód, Afrykę Północną i Bałkany Europy przez Arabów, którzy podbili Persję w latach 635–651 . Szachy, które rozprzestrzeniły się od podbitych do zdobywców aż do średniowiecza, teraz dotarły do ​​Europy głównie poprzez szlaki handlowe.

1. Rozprzestrzenił się na Europę Zachodnią przez Maurów, którzy podbili Półwysep Iberyjski w Afryce Północnej (obecnie Hiszpania i Portugalia)

2. Rozprzestrzenić się przez Cesarstwo Bizantyjskie (Imperium Wschodniorzymskie) do Europy Środkowej i Wschodniej przez Bałkany

3. Rozprzestrzenił się przez Półwysep Kaukaski i Morze Kaspijskie po Rosję, Europę Wschodnią i Azję Środkową

Szachy, które rozprzestrzeniły się w Europie na trzy główne sposoby, rozpowszechniły się głównie wśród duchowieństwa, rodziny królewskiej i arystokracji.

2. Jak grać w szachy i zmiana bierek

Szaturanga, z której korzystali starożytni Indianie, to gra, w którą gra 4 graczy, każdy z 1 królem, 1 wieżą (rydwanem), 1 rycerzem (kawalerią), 1 Aufinem (船), 4 pionkami (żołnierzami), w sumie 8 pionów. Po przejściu z Persji na grę dwuosobową Shatranji, liczba wszystkich pionów podwoiła się symetrycznie, ale Kingman nie mógł mieć dwóch po tej samej stronie, więc dodano pion o nazwie Fers.

Król, wieża i skoczek Szaturangi mieli tę samą magię ruchu, co współczesne szachy, ale Aufin mógł skoczyć tylko o dwa pola po przekątnej, nieco inaczej niż dzisiejszy goniec, a Fers dodany przez Persów również miał tylko jedno pole po przekątnej, w przeciwieństwie do obecnej hetmana. był stosunkowo słabym kawałkiem.

Następnie Arabowie zastąpili Aufina słoniami, a w połowie XVI wieku Hiszpanie ponownie zastąpili słonia biskupem (biskupem), a Fers królową, znacznie zwiększając siłę ognia tych obiektów. Goniec jest teraz pionem długodystansowym, który może biec w nieskończoność po przekątnej, podczas gdy hetman jest potężnym pionem, który może biec prosto i po przekątnej. Dzięki dodaniu zasady, w której pionek przesuwa się o dwie spacje, szachy, które przeszły przez ręce Hiszpanów, stały się szybkim i szybkim meczem, w którym nawet pierwszy błąd pierwszego numeru mógł zostać zamatem w długim długim -uruchomienie gry. Można powiedzieć, że temperament gorącokrwistych Iberyjczyków przeniknął szachy.

To Arabowie w średniowieczu przekształcili szachy z gry polegającej na zjedzeniu króla przeciwnika w techniczną i dżentelmeńską partię szachów. Od tego czasu Europejczycy, którzy odziedziczyli szachy, kontynuowali tego ducha szachów pod nazwą rycerskości lub dżentelmanizmu.

3. Wynalazek typu i renesans

Od końca średniowiecza szachy w stylu hiszpańskim stały się szachami standaryzowanymi, wyprzedzając istniejące chatranji w stylu arabskim w Europie Zachodniej, takie jak Francja, Włochy i Anglia. Aż do tego momentu grano w szachy z jednego regionu do drugiego, a sposób gry zmieniał się stopniowo z biegiem lat, ale wynalazek Gutenberga tego typu i renesans przyniósł poważną zmianę w tym nurcie. Masa drukowanych książek spowodowała rewolucyjną rewolucję informacyjną, w której wiele osób dzieli się teraz tymi samymi informacjami, nie tylko w różnych regionach, ale także w różnych epokach. Zasady gry w szachy, różne w różnych regionach, zostały stopniowo ujednolicone (przynajmniej w Europie) w stylu francuskim (= hiszpańskim), który był wówczas centrum kultury europejskiej, i nie nastąpiły żadne znaczące zmiany w zasady ich gry na przestrzeni lat.

Od około XVI wieku wiele postaci, takich jak Lucena i Ruy Lopez z Hiszpanii oraz Grecco z Włoch, studiowało szachy (głównie otwarcie) i pisało książki, z których część jest nadal kopiowana.

Ciekawostką jest to, że w tym czasie większość autorów nie publikowała własnych książek. Jako rodzaj tajnej księgi wyprodukowano i sprzedano tylko garstkę rękopisów po wysokiej cenie, ale wraz z wynalezieniem ruchomej czcionki do głosu doszły nielegalne oprawy. Większość dzisiejszych książek to także kopie pirackie.

Nie wiem, czy te pirackie kopie wyrządziły autorom jakiekolwiek szkody finansowe, ale w rezultacie pozostawiły swoje nazwiska w historii i odegrały ważną rolę w rozpowszechnianiu i rewitalizacji szachów.

O Koreańskiej Federacji Szachowej: http://www.kchess.or.kr