Ahya ul Uloom

Iḥya Uloom (tłumaczenie „Odrodzenie wiedzy arabski: إحياء علوم”) to XI-wieczna książka napisana przez Abu Ḥamid Muhammad ibn Muhammad al-Ghazali. Książka została skomponowana w języku arabskim i była oparta na osobistym doświadczeniu religijnym. Jest uważany za jedno z jego głównych dzieł i klasyczne wprowadzenie do drogi pobożnego muzułmanina do Boga. Pierwotnie obejmujący ponad 40 tomów, zajmuje się zasadami i praktykami islamu i pokazuje, w jaki sposób mogą one stać się podstawą refleksyjnego życia religijnego, osiągając w ten sposób wyższe stopnie sufizmu. Niektórzy uważają Kimiya-ye Saadat za przepisanie tej pracy, co jest powszechnym nieporozumieniem. Kimya-ye Saadat jest krótszy niż ten, jednak Ghazali powiedział, że napisał pierwszy, aby odzwierciedlić naturę drugiego i kilku innych jego pism teologicznych.

Książka podzielona jest na cztery części,

każda zawiera dziesięć książek. Wyjaśnia doktryny i praktyki islamu i pokazuje, w jaki sposób mogą one stać się podstawą głębokiego życia nabożnego, prowadzącego do wyższych stopni sufizmu lub mistycyzmu.