Amanar Rasulu

Amanar Rasul to ostatnie dwa wersety z Sury Al-baqarah w Koranie.

Rasul (Mahomet widział) wierzył w to, co zostało mu objawione (wiedza, która wyłoniła się z głębin wymiarowych) od jego Rabba (cechy imion Allaha, które składają się na jego podstawową rzeczywistość). Tak samo jak wierzący! Wszyscy oni wierzyli (zgodnie ze znaczeniem oznaczonym literą B), że imiona Allaha stanowią ich esencję, a anioły (siły Imion tworzące ich byt), Księgi (cała wiedza objawiona) i Rasulowie … Mówią: „Nie robimy rozróżnienia pomiędzy (sposobami, w jakie wiedza Allaha została objawiona) Jego Rasulom… Spostrzegliśmy i posłuchaliśmy, prosimy Cię o przebaczenie, nasz Rabbie; nasz powrót do Ciebie ”.

Allah nigdy nie pociągnie nikogo do odpowiedzialności za to, czego nie ma możliwości. To, co zarabia (w wyniku swoich dobrych uczynków), jest dla niego samego, a konsekwencje (jego złych uczynków) są również dla niego samego. Nasz Rabb, nie karz nas, jeśli zapomnimy lub popełnimy błąd. Nasz Rabb, nie nakładaj na nas ciężkich obowiązków, takich jak te, które nałożyłeś na tych, którzy byli przed nami. Nasz Rabb, nie nakładaj na nas ciężaru, którego nie możemy unieść. Przebacz nam, wybacz nam, miej łaskę dla nas. Jesteś naszym obrońcą. Daj nam zwycięstwo nad tymi, którzy zakrywają rzeczywistość (niewiernymi) i odrzucają Ciebie.