Anukul Thakur Satyanusaran

Atulchandra Bhattacharya był jednym z najdroższych wielbicieli Sree Sree Thakur Anukulchandra, Najwyższej Miłości. Jego praca polegała na zabraniu go z Pabna, gdzie został wysłany jako kapitan stacji na stacji parowej Bajitporeghat. Tak więc w przededniu zbliżającego się bolesnego oddzielenia od swego Ukochanego czuł się bardzo zmartwiony i modlił się ze łzami miłości, że Thakur własnoręcznie zapisuje wiadomości, aby go prowadzić i nieustannie inspirować boskimi myślami. Było to w bengalskim roku 1316 (1910 A.D.), kiedy Thakur miał zaledwie dwadzieścia dwa lata. Następnie w jednym spontanicznym wylaniu, w ciągu jednej nocy, Sree Sree Thakur spisała te wiadomości, które ujawniły wieczne życie i światło. Modlitwa wielbiciela wprowadziła na świat łagodny przepływ niebiańskiego strumienia, który ożywi go wraz z każdą inną ludzką duszą przez wieki.

Od czasu bengalskiego roku 1325 (1918 A.D.) te najwyższe orędzia zostały udostępnione jako książka Satyanusaran (Pościg prawdy). W 1950 r. A. D. został przetłumaczony na język angielski przez wydawcę z pomocą R. A. Hausermana. W obecności Sree Sree Thakur tłumaczenie zostało odczytane, przedyskutowane i porównane z bengalskim przez wydawcę, Krysznę Prasannę Bhattacharyę, Sarata Chandrę Haldera, Prafullę Kumara Dasa, Nani Gopala Chakraborty'ego, E. J. Spencera, R. A. Hausermana i innych; i otrzymał zgodę Sree Sree Thakur.

Wydawca

1974