Bibliothèque Fatou Diome

Fatou Diome urodził się w 1968 roku na małej wyspie Niodior w Saloum.

Fatou Diome urodził się w 1968 roku na małej wyspie Niodior, w delcie Saloum, w regionie Serer w Senegalu.

Fatou Diome jest nieślubną dziewczyną.

Wychowała ją Aminata, jej babcia.

Jej nazwa pochodzi od Sine Saloum, gdzie Diom to Niominka.

Fatou Diome pasjonuje się literaturą w wieku około 13 lat i zaczyna pisać.

Fatou Diome opuszcza swoją wioskę w wieku 14 lat, aby kontynuować studia w innych miastach Senegalu, jednocześnie wykonując dorywcze prace, pracuje jako służąca w Gambii i kończy szkolenie, zapisując się na Uniwersytet w Dakarze.

W wieku dwudziestu dwóch lat Fatou Diome zakochała się we Francuzie, po czym wyszła za niego za mąż i postanowiła pojechać z nim do Francji właśnie do Strasburga w 1994 roku.

Fatou Diome została odrzucona przez rodzinę męża. ona później i znajduje się w ogromnych trudnościach, porzucona przez swój smutek wychodzi na terytorium francuskie. Aby móc przeżyć i sfinansować studia, Fatou Diome musi przez sześć lat wykonywać prace domowe.

Fatou Diome wykłada na Uniwersytecie Marc-Bloch w Strasburgu oraz w Wyższym Instytucie

edukacji w Karlsruhe, w Niemczech po

ukończyli studia literaturoznawcze i filozoficzne na Uniwersytecie w Strasburgu.

Bibliografia:

-2001: The National Preference, zbiór opowiadań, wydanie Presence Africaine.

-2002: Wilki Atlantyku, opowiadanie, W kolekcji: Zadziwiający podróżnicy. Nowe głosy z Afryki.

-2003: Le Ventre de l'Atlantique, powieść, wyd. Anne Carrière, wyd. Le Livre de poche 30239

-2006: Kétala, powieść, Editions Flammarion.

-2008: Inassouvies, nos vie, powieść, Éditions Flammarion.

-2010: Stary człowiek na łodzi, opowiadanie (ilustracje Titouana Lamazou), Naïve.

- 2010: Ci, którzy oczekują, powieść, edycje Flammarion

- 2010: Mauve, historia, edycje Flammarion

-2013: Impossible de grandir, powieść, Éditions Flammarion.

-2017: Marianne składa skargę, esej, Éditions Flammarion.

-2019: Obserwatorzy Sangomaru, Albin Michel.

-2021: Coś do kochania, by żyć, Albin Michel.