Cele 7 laude bisericești

Kościół Boży od czasów Świętych Apostołów, z siedmioma pochwałami.

Kościół przekazuje Bogu swój dar uwielbienia, uwielbienia i dziękczynienia poprzez szereg nabożeństw, które są sprawowane codziennie (w klasztorach i katedrach) lub przynajmniej w każde święto (w kościołach parafialnych) i które na ogół nazywane są terminem konsekrowanym, siedem pochwał. Są one następujące:

1. Nieszpory (nabożeństwo wieczorne);

2. Pięćdziesiątnica lub po obiedzie (modlitwa po obiedzie lub przed snem);

3. Polunoşniţa lub Miezonoptica (modlitwa o północy);

4. Jutrznia (nabożeństwo poranne) (z pierwszą godziną);

5. Zegar III;

6. Zegar VI;

7. Zegar IX

Ich wiersz zaczyna się od Nieszporów, czyli nabożeństwa wieczornego, ponieważ, jak widzieliśmy, Kościół chrześcijański odziedziczył ze Starego Testamentu między innymi tradycję liczenia początku dnia liturgicznego czy kościelnego nie od północy, jak w życiu cywilnym, ale wieczorem. Dlatego w Mineia, Oktoj, Triodzie i Pięćdziesiątnicy liturgiczne uwielbienie każdego świętego lub każdego dnia kościelnego rozpoczyna się nabożeństwem wieczornym, a więc nieszporami.

Dlaczego te nabożeństwa nazywane są Siedmioma Pochwałami? W rzeczywistości jest ich osiem, ale Jutrznia i Pierwsza Godzina są zwykle liczone jako jedna Chwała, więc pozostaje siedem. Dlatego pierwszą godzinę czyta się zawsze bezpośrednio po Jutrzni, przed jej końcem i bez zwykłego błogosławieństwa od początku. Zegary w liczbie czterech (I, III, VI, IX) wyznaczają główne momenty (zegary) dnia.

Dlaczego liczba codziennych pochwał ustalono na siedem? Wiadomo, że wśród starożytnych ludów Bliskiego Wschodu, takich jak Asyro-Babilończycy, a następnie Żydzi, liczba siedem odegrała znaczącą rolę jako symbol w życiu religijnym. Tak więc dni stworzenia świata zostały policzone do siedmiu (Księga Wyjścia 31: 15-17). Miał siedem dni w tygodniu (według Księgi Kapłańskiej 25: 3-12 były też tygodnie miesięcy i lat). Świecznik w Tabernakulum miał siedem ramion, a nad nim paliło się siedem świec, jako symbol boskiej pełni (Księga Wyjścia 25:31). Przez siedem dni przechowywano bochenki ołtarza, a święto Paschy lub Przaśników obchodzono przez siedem dni (Kapłańska 23: 4). Kościół chrześcijański odziedziczył także po Żydach siedem nabożeństw lub momentów dnia, w których czuje się zobowiązany do pamiętania o Bogu, oddawania Mu chwały, dziękczynienia i modlitwy do Niego, jak mówi psalmista.: „Siedem razy dziennie chwalę Cię, Panie, za Twoje sprawiedliwe sądy ”(Psalm 118, 164).