Projekt pudełek kartonowych DIY

Podobnie jak inne osoby, moja rodzina odczuwa pełną wagę osiadania, więc najskuteczniej reklamowane zabawki i konsole do gier komputerowych są z pewnością poza listą zakupów na dziś! Niemniej, kiedy czternaście dni wcześniej wyciągałem z mojego biura stare pudła kartonowe, pomogły mi wspomnieć stare banały: że dzieci czerpią więcej satysfakcji z pakowania niż z błogosławieństwa. Zdecydowałem się postawić hipotezę pod lupą i myślę, że wyniki zasługują na zaoferowanie różnym strażnikom.

Provisos

Na pierwszy rzut oka zdaję sobie sprawę, że wiele osób przeczyta powyższą sekcję otwierającą i pomyśli o tym, czy jestem drzewem, który jest wrogi dla biznesu, więc muszę zagwarantować, że to nie jest sytuacja! Podobnie jak inni opiekunowie, przez jakiś czas uważam, że ciężko jest mi zaproponować ćwiczenia dla moich dzieci i najprawdopodobniej nie będę korzystał z telewizora częściej niż powinienem. Ten artykuł jest tylko jedną małą perłą, która sprawdziła się dla mnie, a najlepiej, jeśli inni również skorzystają. Warto również zwrócić uwagę na czasy moich dzieci: moja dziewczyna ma 4 lata, a jej młodsze rodzeństwo to 2 lata.

Wysokosc dzwieku

Wyposażony w dość starą, rozdartą tekturę, żeby przykryć trochę auto, ruch taśmy i nożyczek, zebrałem razem dzieci. "Kto musi zrobić ... rakieta" - zapytałem. Szybko ich oczy się zaświeciły i miałem ich uwagę, mimo że musiałem wyjaśnić, że generalnie nie latał.

Kompilacja

Teraz zrozumiałem, że sam będę musiał wykonać dużą część pracy, biorąc pod uwagę fakt, że tektura była zbyt gruba, by można ją było ciąć. Kilka pudełek było rozsądnie na miejscu, więc natychmiast ułożyłem je na sobie, aby stworzyć ciało. Aby bardziej włączyć dzieci, położyłem je na płaskiej płaszczyźnie na ziemi i zmotywowałem je do podpórki blisko niego, abym mógł określić, gdzie umieścić okno. Od tego momentu "pomagali", prześlizgując się po całym ciele, nazwanym teraz "Tunelem".

Kiedy byli zajęci, wyciąłem jeszcze kilka kawałków: jeden do stożka na nos i para do wagi. Składanie wszystkiego było szybkie i trwało może około 10 minut, a właściwie pojawiało się. W pewnym sensie ukończony kawałek wyglądał dokładnie jak zgromadzenie starego kartonu przyklejonego taśmą, ale dla dzieci, nic nie mogło ich przekonać, że to nie była rakieta. Sposób, w jaki dotarł do dachu, sprawił, że było to bardziej niesamowite!

Odpowiedź

Być może moje dzieci są bez wysiłku zachwycone, ale zapał w naszym domu tej nocy był znaczny! Sposób, w jaki był wystarczająco duży, by pomieścić oboje moich dzieci, był główną nagrodą i wkrótce ich zdolności twórcze przejęły kontrolę. Zamawiali małe historie, grając znajdowali pasażera bez biletu, a nawet wyczuwali podejście, by ruszyć rakietę, kiedy jeszcze byli w środku. Opowieści z czasu snu tej nocy obróciły się w podróż do odległych planet, ale w głębi mojego mózgu, przewidywałem, że ciekawość szybko zniknie.

W ciągu następnych dni gorączka leżała u podstaw, choć zdumiewająco, została zastąpiona alternatywnym zapałem: wzbogaceniem rakiety. Konsekwentnie, już od paru tygodni malują małe poprawki, rysując na nim małe osoby, nie licząc drobiazgów w kuchni, które mają wpływ na wygląd statku kosmicznego. Byłem szczególnie podekscytowany, kiedy odkryli jakąś pomarańczową bibułkę pozostawioną do końca z Halloween: przylgnęli ją do podstawy rakiety, ponieważ sądzili, że wygląda jak ogień!

Wniosek

Skomponowałem się ku początkowi, że nie jestem ekonomicznym rodzicem, który odmówiłby moim dzieciom wszystkiego, co ich kompanie nie docenili.