Gurjar Pratihar - Har Gurjar k

Cel - stwórz tę aplikację, aby zjednoczyć społeczność Gurjar z całego świata i zainspirować ich do wspólnego rozwoju w dziedzinie edukacji, biznesu i polityki.

Dynastia Gurjara Pratihara była potęgą cesarską w późnym okresie klasycystycznym na subkontynencie indyjskim, który rządził większością północnych Indii od połowy VIII do XI wieku. Rządzili najpierw w Ujjain, a później w Kannauj.

Gurjara Pratiharas odegrali kluczową rolę w powstrzymywaniu arabskich armii poruszających się na wschód od rzeki Indus. Nagabhata I pokonał armię arabską pod dowództwem Junaida i Tamina w kampaniach kalifatu w Indiach. Pod rządami Nagabhaty II Gurjara-Pratiharas stali się najpotężniejszą dynastią w północnych Indiach. Jego następcą został jego syn Ramabhadra, który rządził krótko, zanim zastąpił go jego syn, Mihira Bhoja. Pod rządami Bhoji i jego następcy Mahendrapali I, imperium Pratihara osiągnęło szczyt dobrobytu i potęgi. W czasach Mahendrapali zasięg jego terytorium rywalizował z obszarem Imperium Guptów, rozciągającym się od granicy Sindh na zachodzie po Bengal na wschodzie i od Himalajów na północy po obszary za Narmadą na południu. Rozszerzenie wywołało trójstronną walkę o władzę z imperiami Rashtrakuta i Pala o kontrolę nad subkontynentem indyjskim. W tym okresie Cesarski Pratihara przyjął tytuł Maharajadhirajy Āryavarty (Wielkiego Króla Królów Indii).

Gurjara-Pratihara są znane ze swoich rzeźb, rzeźbionych paneli i otwartych świątyń w stylu pawilonów. Największy rozwój ich stylu budowania świątyń miał miejsce w Khajuraho, obecnie wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Moc Pratihar została osłabiona przez konflikty dynastyczne. Został on jeszcze bardziej osłabiony w wyniku wielkiego nalotu prowadzonego przez władcę Rashtrakuta Indrę III, który około 916 r. Splądrował Kannauj. Pod rządami raczej mało znanych władców Pratiharas nigdy nie odzyskali dawnych wpływów. Ich feudatoria stawały się coraz potężniejsze, jeden po drugim odrzucając ich lojalność, aż pod koniec X wieku Pratiharowie kontrolowali niewiele więcej niż Gangetic Doab. Ich ostatni ważny król, Rajyapala, został wypędzony z Kannauj przez Mahmuda z Ghazni w 1018 roku.