Helium

Hel (z greckiego: ἥλιος, zlatynizowany: helios, dosł. „słońce”) to pierwiastek chemiczny o symbolu He i liczbie atomowej 2. Jest to bezbarwny, bezwonny, bez smaku, nietoksyczny, obojętny, jednoatomowy gaz i pierwszy w grupie gazów szlachetnych w układzie okresowym. Jego temperatura wrzenia jest najniższa spośród wszystkich pierwiastków i nie ma temperatury topnienia przy standardowym ciśnieniu. Jest to drugi po wodorze najlżejszy i drugi najobficiej występujący pierwiastek w obserwowalnym wszechświecie. Występuje w około 24% całkowitej masy pierwiastków, co stanowi ponad 12-krotność masy wszystkich cięższych pierwiastków razem wziętych. Jego obfitość jest podobna do tej zarówno na Słońcu, jak i na Jowiszu, ze względu na bardzo wysoką energię wiązania jądrowego (na nukleon) helu-4, w odniesieniu do kolejnych trzech pierwiastków po helu. Ta energia wiązania helu-4 wyjaśnia również, dlaczego jest on produktem zarówno syntezy jądrowej, jak i rozpadu radioaktywnego. Najpopularniejszym izotopem helu we wszechświecie jest hel-4, którego zdecydowana większość powstała podczas Wielkiego Wybuchu. Duże ilości nowego helu powstają w wyniku syntezy jądrowej wodoru w gwiazdach.