History of Cameroon

Kamerun

Kamerun to kraj w Afryce Zachodniej. Graniczy z Nigerią na zachodzie; Czad na północny wschód; Republika Środkowoafrykańska na wschodzie; oraz Gwinea Równikowa, Gabon i Republika Konga na południu. Linia brzegowa Kamerunu leży nad Zatoką Biafry, częścią Zatoki Gwinejskiej i Oceanem Atlantyckim.

Językami urzędowymi Kamerunu są francuski i angielski. Kraj ten jest często określany jako „Afryka w miniaturze” ze względu na swoją geologiczną i kulturową różnorodność. Naturalne cechy to plaże, pustynie, góry, lasy deszczowe i sawanny. Najwyższym punktem na prawie 4100 metrów (13500 stóp) jest Góra Kamerun w południowo-zachodnim regionie kraju, a największymi miastami pod względem liczby ludności są Douala nad rzeką Wouri, jej stolica ekonomiczna i główny port morski, Jaunde, jej stolica polityczna, i Garoua. Po odzyskaniu niepodległości nowo zjednoczony naród wstąpił do Wspólnoty Narodów, choć zdecydowana większość jego terytoriów była wcześniej kolonią niemiecką, a po I wojnie światowej mandatem francuskim. Kraj słynie z rodzimych stylów muzycznych, zwłaszcza makossa i bikutsi, a także z odnoszącej sukcesy narodowej drużyny piłkarskiej.

Pierwsi mieszkańcy tego terytorium obejmowały cywilizację Sao wokół jeziora Czad i łowców-zbieraczy Baka w południowo-wschodnim lesie deszczowym. Portugalscy odkrywcy dotarli do wybrzeża w XV wieku i nazwali obszar Rio dos Camarões (Rzeka Krewetek), który w języku angielskim stał się Kamerunem. Żołnierze Fulani założyli na północy Emirat Adamawa w XIX wieku, a różne grupy etniczne na zachodzie i północnym zachodzie ustanowiły potężne wodzowie i fondomy. Kamerun stał się kolonią niemiecką w 1884 roku, znaną jako Kamerun.

Po I wojnie światowej terytorium zostało podzielone między Francję i Wielką Brytanię zgodnie z mandatami Ligi Narodów. Partia polityczna Union des Populations du Cameroun (UPC) opowiadała się za niepodległością, ale została zakazana przez Francję w latach 50., co doprowadziło do wojny o niepodległość Kamerunu. To [kto?] prowadził wojnę z francuskimi i bojowymi siłami UPC aż do 1971. W 1960, administrowana przez Francję część Kamerunu stała się niepodległa jako Republika Kamerunu pod rządami prezydenta Ahmadou Ahidjo. Południowa część Kamerunu Brytyjskiego zjednoczyła się z nim w 1961 roku, tworząc Federalną Republikę Kamerunu. Federacja została porzucona w 1972 r. Kraj został przemianowany na Zjednoczoną Republikę Kamerunu w 1972 r. i Republikę Kamerunu w 1984 r.

Kamerun doświadcza stosunkowo dużej stabilności politycznej i społecznej. Pozwoliło to na rozwój rolnictwa, dróg, kolei oraz wielkiego przemysłu naftowego i drzewnego. Jednak duża liczba Kamerunów żyje jako rolnicy na własne potrzeby. Od 1982 roku Paul Biya jest prezydentem, rządząc wraz ze swoją partią Kamerun People's Democratic Movement. Kraj doświadczył napięć pochodzących z terytoriów anglojęzycznych. Politycy w regionach anglojęzycznych opowiadali się za większą decentralizacją, a nawet całkowitym oddzieleniem lub niezależnością (jak w Radzie Narodowej Kamerunu Południowego) od Kamerunu.

Uwaga:

Ta aplikacja została stworzona do celów edukacyjnych i badawczych, a prawo dozwolonego użytku jest objęte wspólną licencją na tworzenie reklam i nie narusza zasad dotyczących reklam wyświetlanych przez Google na ekranach z powielonymi treściami . Dozwolony użytek to prawo doktrynalne, które zezwala na ograniczone korzystanie z materiałów chronionych prawem autorskim bez konieczności uprzedniego uzyskania pozwolenia od właściciela praw autorskich w celach edukacyjnych i badawczych .