History of the Han dynasty

Dynastia hanów

Dynastia Han (206 p.n.e. – 220 n.e.), założona przez chłopskiego przywódcę rebeliantów Liu Banga (znanego pośmiertnie jako cesarz Gaozu), była drugą dynastią cesarską Chin. Nastąpiła ona po dynastii Qin (221-206 p.n.e.), która zjednoczyła walczące państwa chińskie poprzez podbój. Dynastia Han, przerwana na krótko przez dynastię Xin (9–23 n.e.) Wang Manga, dzieli się na dwa okresy: zachodni Han (206 p.n.e. – 9 n.e.) i wschodni Han (25–220 n.e.). Te nazwy pochodzą od lokalizacji stolic, odpowiednio Chang'an i Luoyang. Trzecią i ostatnią stolicą dynastii był Xuchang, dokąd dwór przeniósł się w 196 roku n.e. w okresie zawirowań politycznych i wojny domowej.

Dynastia Han rządziła w epoce chińskiej konsolidacji kulturowej, eksperymentów politycznych, względnego dobrobytu i dojrzałości gospodarczej oraz wielkiego postępu technologicznego. Nastąpiła bezprecedensowa ekspansja terytorialna i eksploracja zainicjowana przez walki z ludami niechińskimi, zwłaszcza z koczowniczymi Xiongnu ze Stepu Eurazjatyckiego. Cesarze Han byli początkowo zmuszeni uznać rywala Xiongnu Chanyusa za równych sobie, jednak w rzeczywistości Han był gorszym partnerem w sojuszu królewskim i królewskim znanym jako heqin. Porozumienie to zostało zerwane, gdy cesarz Wu z Han (141-87 p.n.e.) rozpoczął serię kampanii wojskowych, które ostatecznie doprowadziły do ​​rozpadu Federacji Xiongnu i przedefiniowania granic Chin. Kraina Han została rozszerzona o Korytarz Hexi w nowoczesnej prowincji Gansu, Basen Tarim w nowoczesnym Xinjiang, nowoczesny Yunnan i Hainan, nowoczesny północny Wietnam, nowoczesną Koreę Północną i południową Mongolię Zewnętrzną. Dwór Han ustanowił stosunki handlowe i lenników z władcami tak daleko na zachód, jak Arsacydowie, na których dwór w Ktezyfonie w Mezopotamii monarchowie Han wysyłali posłów. Buddyzm po raz pierwszy wkroczył do Chin w czasach Han, rozprzestrzeniony przez misjonarzy z Partii i Imperium Kushan w północnych Indiach i Azji Środkowej.

Uwaga:

Ta aplikacja została stworzona do celów edukacyjnych i badawczych, a prawo dozwolonego użytku jest stosowane na podstawie wspólnej licencji kreatywnej i nie narusza zasad dotyczących reklam wyświetlanych przez Google na ekranach z replikami. konieczność uprzedniego uzyskania pozwolenia od właściciela praw autorskich w celach edukacyjnych i badawczych .