Cesarstwo zachodniorzymskie

Cesarstwo zachodniorzymskie – nazwa stosowana w historiografii na określenie zachodniej części cesarstwa rzymskiego, rządzonej przez osobnego cesarza (lub cesarzy) od czasu utworzenia tetrarchii w 285 roku[c], formalnie niezależna od części wschodniej po śmierci cesarza Teodozjusza I w 395. Formalnie było to nadal to samo Cesarstwo Rzymskie (łac. Imperium Romanum). Cesarstwo zachodniorzymskie obejmowało Italię, Galię, Hiszpanię, Brytanię, Dalmację i część Afryki Północnej na zachód od Cyrenajki. W V wieku cesarstwo zachodniorzymskie przeżywało trudności związane z najazdami ludów barbarzyńskich i rozkładem struktur państwowych, co doprowadziło do upadku państwa w 476 roku.