Islamic History in Urdu Part-2

Tareekh e Islam Part 2 By Akbar shah khan Najeeb abadi

„Tareekh-e-Islam” (Historia islamu) jest napisany przez Maulana Akbar Shah Najeebabadi. Autentyczna książka o historii islamu, pełna część 1 w języku urdu.

Historia jest najskuteczniejszym i najcenniejszym źródłem skierowania narodu na drogę postępu i dobrobytu oraz ocalenia go od ścieżki hańby i degradacji.

W czasach, gdy między narodami świata panuje ostra konkurencja, aby prześcignąć się nawzajem, muzułmanie, mimo że mają najwspanialszą historię, wydają się być oderwani i nieostrożni, jeśli chodzi o swoją historię.

Ta książka przedstawia prawdziwe wydarzenia islamskie i ich rzeczywiste przyczyny.

- TAREEQ E ISLAM تاریخ اسلام

- Muzułmańscy bohaterowie

- Qasas ul Anbiya aur Maloomat

- Wszystkie historie proroków

- Prawa islamskie

- Islamskie zdjęcia Maqamat e Ambiya

- Życie proroka Mahometa pzn

- Historia Hazrat Ibrahim w języku urdu

- Quiz islamski

- Historie islamu

- Maulana Tariq Jameel Bayanat

- Życie Hazrat Umar Farooq R.A

- CSS Pak

- صحابة رسول الله

- صحيح السيرة النبوية

- Kolekcja islamska

- Islamiat: Teachings of Islam

- Podręcznik Islamiat

- القرأن الكريم-ياسر الدوسري

Historia islamu dotyczy politycznych, społecznych, ekonomicznych i kulturowych przemian cywilizacji islamskiej. Większość historyków uważa, że ​​islam powstał w Mekce i Medynie na początku VII wieku ne, około 600 lat po założeniu chrześcijaństwa.

W VIII wieku kalifat Umajjadów rozciągał się od Iberii na zachodzie do rzeki Indus na wschodzie. Polityki takie jak te rządzone przez Umajjadów i Kalifat Abbasydów (na Bliskim Wschodzie, a później w Hiszpanii i południowych Włoszech), Fatymidzi, Seldżukowie, Ajjubidzi i Mameluków należały do ​​najbardziej wpływowych mocarstw na świecie. Wysoce persianizowane imperia zbudowane przez Samanidów, Ghaznawidów i Ghurydów dokonały znaczących zmian. Islamski złoty wiek dał początek wielu ośrodkom kultury i nauki oraz stworzył w średniowieczu wybitnych polimatów, astronomów, matematyków, lekarzy i filozofów.

Na początku XIII wieku Sułtanat Delhi podbił północne subkontynenty indyjskie, podczas gdy dynastie tureckie, takie jak Sułtanat Rumu i Artuqidzi, podbiły większość Anatolii z Cesarstwa Bizantyjskiego w XI i XII wieku. W XIII i XIV wieku niszczycielskie najazdy Mongołów i Tamerlana (Timura) ze Wschodu, wraz z utratą ludności w wyniku Czarnej Śmierci, znacznie osłabiły tradycyjne centra świata muzułmańskiego, rozciągające się od Persji po Egipt, ale pojawienie się Timurid Renaissance i głównych światowych potęg gospodarczych, takich jak Imperium Mali w Afryce Zachodniej i Sułtanat Bengalski w Azji Południowej. Po deportacji i zniewoleniu muzułmańskich Maurów z Emiratu Sycylii i innych terytoriów włoskich islamska Hiszpania została stopniowo podbita przez siły chrześcijańskie podczas rekonkwistów. Niemniej jednak we wczesnym okresie nowożytnym stany epoki islamskiego prochu - Imperium Osmańskie, Safavid Iran i Mogolskie Indie - wyłoniły się jako wielkie światowe mocarstwa.

Ertugrul (turecki osmański: ارطغرل) był ojcem Osmana (Usman). Według tradycji osmańskiej był synem Sulejmana Szacha, przywódcy plemienia Kayı z Turków Oghuz, który uciekł z zachodniej Azji Środkowej do Anatolii, aby uciec przed podbojami mongolskimi, ale mógł być synem Alp Gunduz. Według tej legendy po śmierci ojca Ertugrul i jego zwolennicy wstąpili na służbę sułtanatu Rumu, za co został nagrodzony panowaniem nad miastem Sogut na granicy z Cesarstwem Bizantyjskim. To zapoczątkowało łańcuch wydarzeń, które ostatecznie doprowadziły do ​​powstania Imperium Osmańskiego (sułtanat e Usmania / Osmania). Podobnie jak jego syn, Osman i ich potomkowie, Ertugrul jest często określany jako Ghazi, bohaterski bojownik o sprawę islamu.