Maurya empire history

Imperium Maurya było rozległą geograficznie potęgą historyczną epoki żelaza założoną przez Chandragupta Maurya, która dominowała w starożytnych Indiach między 322 pne a 180 pne Imperium Maurya, obejmujące większość Azji Południowej, zostało scentralizowane poprzez podbicie Niziny Gangetycznej we wschodniej części imperium, a swoją stolicą była Pataliputra (nowoczesna Patna).

Imperium było największym, jakie kiedykolwiek istniało na subkontynencie indyjskim, obejmującym ponad 5 milionów kilometrów kwadratowych (1,9 miliona mil kwadratowych) w zenicie pod Ashoką.

Chandragupta Maurya podniósł armię, korzystając z pomocy Chanakya (znanej również jako Kauailya) [4], i obalił imperium Nanda ok. 322 p.n.e. Chandragupta szybko rozszerzył swoją siłę na zachód w środkowych i zachodnich Indiach, podbijając satrapy pozostawione przez Aleksandra Wielkiego, a do 317 pne imperium w pełni zajęło Indie Północno-Zachodnie.

Imperium Mauryan pokonało następnie Seleucusa I, diadocha i założyciela Cesarstwa Seleucydów, podczas wojny Seleucydów i Mauryanu, zyskując w ten sposób dodatkowe terytorium na zachód od rzeki Indus.

Imperium Maurya było jednym z największych imperiów na świecie w swoim czasie. W największym stopniu imperium rozciągało się na północ wzdłuż naturalnych granic Himalajów, na wschód do Assam, na zachód do Beludżystanu (południowy zachód Pakistanu i południowo-wschodniego Iranu) oraz gór Hindukuszu w dzisiejszym Afganistanie.

Imperium zostało rozszerzone na środkowe i południowe regiony Indii przez cesarzy Chandragupta i Bindusara, ale wykluczyło niewielką część niezbadanych plemiennych i zalesionych regionów w pobliżu Kalinga (współczesna Odisha), dopóki nie zostało podbite przez Ashokę.

 Upadł przez około 50 lat po zakończeniu rządów Ashoki i rozpadł się w 185 rpne wraz z powstaniem dynastii Shunga w Magadha.