Quran Bangla

Koran dosłownie oznacza „recytację”; również zromanizowany Koran lub Koran [c]) jest głównym tekstem religijnym islamu, który muzułmanie uważają za objawienie od Boga (Allaha). [1] Jest powszechnie uważany za najlepsze dzieło w klasycznej literaturze arabskiej. [2] [3] [4] [5] Koran jest podzielony na rozdziały (po arabsku sura), które są następnie podzielone na wersety (ayah).

Muzułmanie wierzą, że Koran został ustnie objawiony przez Boga Mahometowi przez anioła Gabriela (Jibril), [6] [7] stopniowo przez okres około 23 lat, począwszy od 22 grudnia 609 r. [8], kiedy Mahomet miał 40 lat, i kończący się w 632 roku, roku jego śmierci. [1] [9] [10] Muzułmanie uważają Koran za najważniejszy cud Mahometa, dowód jego proroctwa [11] i kulminację serii boskich orędzi, które zaczęły się od orędzi objawionych Adamowi, a skończyły na Mahomecie. Słowo „Koran” występuje około 70 razy w tekście Koranu, chociaż mówi się, że różne nazwy i słowa są również odniesieniami do Koranu.

Według tradycyjnej narracji kilku towarzyszy Mahometa służyło jako skrybowie i byli odpowiedzialni za spisanie objawień [13]. Wkrótce po śmierci Mahometa, Koran został skompilowany przez jego towarzyszy, którzy zapisali i zapamiętali jego części. [14] Te kodeksy miały różnice, które zmotywowały Kalifa Uthmana do ustanowienia standardowej wersji znanej obecnie jako kodeks Uthmana, która jest powszechnie uważana za archetyp znanego dziś Koranu. Istnieją jednak różne interpretacje, z przeważnie niewielkimi różnicami w znaczeniu.