Renoir

Renoira. Główne obrazy

Pierre-Auguste Renoir był francuskim malarzem, jedną z czołowych postaci ruchu impresjonistycznego. Urodził się w 1841 r. w Limoges we Francji, w 1844 r. przeniósł się wraz z rodziną do Paryża. Karierę artystyczną rozpoczął jako malarz porcelany, ale później zapisał się do École des Beaux-Arts, gdzie studiował pod kierunkiem Charlesa Gleyre'a. Poznał innych młodych artystów, takich jak Claude Monet, Alfred Sisley i Frédéric Bazille, którzy podzielali jego zainteresowanie malowaniem współczesnego życia i uchwyceniem wpływu światła i koloru na przyrodę.

Na wczesne prace Renoira wpływał styl impresjonistyczny, który pomógł zdefiniować poprzez udział w pierwszej wystawie impresjonistów w 1874 roku. Malował sceny z życia codziennego, takie jak Huśtawka, Obiad na łodzi i Taniec w Moulin de la Galette, używając jasnych kolorów i luźnych pociągnięć pędzla, aby stworzyć poczucie spontaniczności i radości. Namalował także wiele portretów swoich przyjaciół, rodziny i patronów, pokazując swoją umiejętność uchwycenia osobowości i nastroju swoich poddanych.

W latach osiemdziesiątych XIX wieku Renoir był niezadowolony z techniki impresjonistycznej i szukał bardziej klasycznego i solidnego podejścia do malarstwa. Podróżował do Włoch, gdzie podziwiał dzieła Rafaela i innych mistrzów renesansu. Odwiedził także Algierię i Hiszpanię, gdzie był pod wrażeniem żywych kolorów i egzotycznych scen. Opracował nowy styl, który połączył impresjonistyczne użycie światła i koloru z bardziej liniową i rzeźbiarską formą. Namalował wiele pejzaży, martwych natur i aktów, takich jak Wielcy kąpiący się, Parasolki i Kąpiący się, które ukazują jego zainteresowanie pięknem i harmonią ludzkiego ciała.