Sahir Ludhianvi Shayari and Gh

Sahir Ludhianvi Shayari i Ghazal Collection | साहिर लुधियानवी शायरी और ग़ज़ल संग्रह

Sahir Ludhianvi jest prawdopodobnie jedynym twórcą piosenek w filmach hindi, którego poezja została przyjęta w najczystszej formie i włączona jako piosenka filmowa. Jego postawa jako poety urdu była tak wielka, że ​​nigdy nie musiał kształtować swojej poezji, aby sprostać wymaganiom filmowego pisania piosenek; zamiast tego producenci i kompozytorzy dostosowali swoje wymagania do jego poezji. Jego piosenki w filmach takich jak Pyaasa, Naya Daur i Phir Subah Hogi zyskały status klasyki. Ta wyczerpująca biografia przedstawia bogate życie poety, od jego niespokojnego dzieciństwa i jego równie trudnych relacji miłosnych, aż po jego powstanie jako jednej z wybitnych osobistości Ruchu Pisarzy Postępowych i jego podróży jako autora tekstów przez złotą erę muzyki filmowej w języku hindi, Lata 50. i 60.

साहिर लुधियानवी (८ मार्च १ ९२१-२५ अक्टूबर १ ९ ८०) प्रसिद्ध शायर तथा गीतकार थे। उनका जन्म लुधियाना में हुआ था और लाहौर तथा बंबई (१ ९ ४ ९ के बाद) इनकी कर्मभूमि रही। उनका असली नाम अब्दुल हयी साहिर है।

Urodzony 8 marca 1921 r. Jako Abdul Hayee, Sahir był jedynym synem zamindara. Oddzielenie rodziców i zdarzenie rozbioru sprawiły, że przejechał między Indiami a Pakistanem ... a także stanął twarzą w twarz z walkami życia. Zarabiał na życie jako dziennikarz i redaktor w Pakistanie, ale nakaz aresztowania od pakistańskiego rządu tamtego dnia po opublikowaniu niepochlebnych artykułów spowodował, że uciekł do Bombaju w 1949 r., Gdzie zaczął pisać piosenki filmowe.

W 1948 r. Sahir rozpoczął pracę jako redaktor Shaahkaar i Savera. Opublikował także Shaahraah z Delhi i napisał kilka prac redakcyjnych dla „preet kii laDi” / „Prithlari”, z których wszystkie odniosły sukces. Został również członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Postępowych. Wkrótce jednak jego zapalne pisma w Savera spowodowały, że rząd Pakistanu wydał nakaz aresztowania. Sahir uciekł do Delhi, ale po kilku miesiącach przeniósł się do Bombaju (obecnie Mumbai).

Sahir zadebiutował jako autor tekstów filmem „Azadi Ki Raah Par” w 1948 roku. Film miał cztery piosenki napisane przez niego. Jego pierwszą piosenką było „badal rahii hai zindagii”. Jednak to rok 1951 przyniósł mu sławę i uznanie. Dwa filmy, wydane w 1951 roku, miały piosenki, które zyskały na popularności i do dziś są nuci. Pierwszy to „ThanDii hawaayeN lehraa ke aayeN” z Naujawan. Drugi był przełomowym filmem z okazji debiutu reżyserskiego Guru Dutt - Baazi. Oba filmy, przypadkowo, miały muzykę S. D. Burmana.

Sahir miał długą i udaną karierę jako autor tekstów i pracował z większością reżyserów muzycznych w latach 50. i 60., w tym Roshan, Madan Mohan, Khaiyyam, Ravi, S. D. Burman i N. Dutta. Był integralną częścią zespołu Guru Dutt i wraz z S. D. Burmanem dawał liczne trafienia. Jego praca z Roshanem zaowocowała wspaniałą muzyką do kilku filmów z epoki, w tym Taj Mahal, za który zdobył swoją pierwszą nagrodę Filmfare dla najlepszego autora tekstów. W latach 70. większość jego prac dotyczyła filmów Yash Chopra, ale niedostatek filmów z pewnością nie pogorszył jakości jego pism. W 1976 roku zdobył drugą nagrodę Filmfare dla najlepszego autora tekstów dla Kabhie Kabhie. Padmashri otrzymał także rząd Indii w 1971 r.