Język migowy

Język migowy to język, który komunikuje się z priorytetem komunikacji ręcznej, języka ciała i ruchów ust, a nie dźwięków. Głusi są główną grupą posługującą się tym językiem, zazwyczaj łącząc kształty rąk, orientację i ruchy rąk, ramion i ciała oraz mimikę, by wyrazić swoje myśli.

Wbrew opinii wielu osób w rzeczywistości nie ma międzynarodowego języka migowego, który został pomyślnie wdrożony. Język migowy jest unikalny w swoim rodzaju w każdym kraju. Język migowy może być inny w krajach, które używają tego samego języka. Na przykład w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii pomimo tego samego języka pisanego mają bardzo różne języki migowe (amerykański język migowy i angielski język migowy). Obowiązuje również odwrotność. Istnieją kraje, które mają różne języki pisania (na przykład: angielski w języku hiszpańskim), ale używają tego samego języka migowego.

W Indonezji istnieje język migowy, a mianowicie indonezyjski język migowy (BISINDO), którego rozwój jest wspierany przez jedną z agencji donatorów z Japonii, z udziałem chińskiego Uniwersytetu w Hongkongu i Uniwersytetu Indonezyjskiego. Dla indonezyjskiego systemu sygnałów językowych (SIBI) jest systemem sygnalizacyjnym (nie językiem migowym) wykonanym przez ludzi, którzy słuchają bez angażowania osób niesłyszących w nadzwyczajne kształcenie.