Surah Nasr (سورة النصر) Colorf

An-Nasr (arab. النصر, „[Boskie] Wsparcie”) to 110 rozdział (sura) Koranu z 3 wersetami (ayat). Ta sura znajduje się w paragrafie 30, znanym również jako Juz Amma (Juz '30). An-Nasr tłumaczy na angielski zarówno jako „zwycięstwo”, jak i „pomoc lub pomoc”. Jest to trzecia najkrótsza sura po Al-Asr i Al-Kawthar pod względem liczby ajatów. Rozdział 112 (al-Ikhlas) faktycznie zawiera mniej słów po arabsku niż Sura An-Nashr, ale ma trzy wersety.

Komentarz:

Ta krótka sura przynosi Mahometowi dobrą nowinę dotyczącą nadejścia zwycięstwa, podboju i zbiorowej akceptacji islamu. Poucza go, aby zwracał się do Boga w oddanej adoracji i pokornej prośbie o przebaczenie. Surat przedstawia także naturę i prawość tej wiary oraz jej ideologię - jak wysoko ludzkość wznosi się na idealny i genialny szczyt nieosiągalny inaczej niż poprzez odpowiedź na wezwanie islamu.

Spośród kilku tradycji dotyczących objawienia tego sorah, Imam Ahmad jest następujący:

Aisha powiedziała, że ​​Mahomet bardzo często powtarzał pod koniec swojego życia: „Wywyższanie i chwała Bogu, o którego przebaczenie proszę; Żałuję za swoje grzechy ”. Powiedział również: „Mój Pan powiedział mi, że zobaczę znak w moim narodzie. Nakazał mi wychwalać Przebaczającego i prosić go o przebaczenie, kiedy zobaczę ten znak. Rzeczywiście, mam Kiedy zwycięstwo przyznane przez Boga i podbój nadejdzie ... (przekazane przez muzułmanina)

Ibn Katheer powiedział w swoim komentarzu do Koranu:

Podbój, jak przyjęto jednogłośnie, jest odniesieniem do podboju Mekki. Plemiona arabskie czekały na rozwiązanie konfliktu między Kurajszami a muzułmanami, zanim przyjęły islam, mówiąc: „Gdyby on, Mahomet, zwyciężył nad swoim ludem, byłby rzeczywiście prorokiem”. W rezultacie, kiedy to zostało osiągnięte, w dużej liczbie przyjęli islam. Nie minęły dwa lata od podboju Mekki, kiedy cały Półwysep Arabski był zdominowany przez islam, a wszystko dzięki Bogu, każde plemię arabskie ogłosiło swoją wiarę islamem.

Al-Bukhari w swoich relacjach z Sahih:

Amr ibn Salama powiedział, że kiedy Mekka została podbita, każde plemię pośpiesznie zadeklarowało Mahometowi przyjęcie islamu. Czekali, aż to się stanie, mówiąc: „Zostaw ich samym sobie”. Byłby rzeczywiście prorokiem, gdyby ich pokonał.

Ta wersja jest tą, która jest chronologicznie zgodna z początkiem soratu w tym sensie, że jego objawienie było znakiem, że należy postępować z pewnymi instrukcjami dla Proroka, co powinien zrobić, gdy to wydarzenie miało miejsce.

Istnieje jednak inna dość podobna wersja, zgodna z tą, którą wybraliśmy, a jest nią Ibn 'Abbas, który mówi:

Umar pozwalał mi dołączyć do grona starszych, którzy byli obecni w Badr, z których niektórzy czuli się nieswojo i pytali, dlaczego wolno mi z nimi przebywać, kiedy jestem młody. Ale „Umar powiedział do nich:„ Wiesz, że on ma wysoką pozycję ”. Pewnego dnia Umar zaprosił ich wszystkich i zaprosił mnie również. Czułem, że chciał im pokazać, kim jestem, więc zapytał ich: „Co sądzisz o Bożym powiedzeniu:„ Kiedy nadejdzie zwycięstwo przyznane przez Boga i podbój? ”.

• Mówi się, że ktokolwiek recytuje tę surę w obowiązkowych modlitwach (namaz / salah / salat), zawsze odniesie zwycięstwo nad swoimi wrogami. W Dniu Sądu otrzyma księgę, w której będzie napisane, że jest wolny od ognia piekielnego.

• Ten, kto często recytuje tę surę, ma taki sam status jak ci, którzy byli ze Świętym Prorokiem (s.a.w.), gdy Mekka została podbita.

• Recytacja tej Sury w modlitwach zapewnia akceptację modlitw (solat / salaah / salaat).