Taiko

Taiko Virtual

Taiko (太鼓) to szeroka gama japońskich instrumentów perkusyjnych. W języku japońskim termin ten odnosi się do dowolnego rodzaju bębna, ale poza Japonią jest używany w szczególności w odniesieniu do dowolnego japońskiego bębna zwanego wadaiko (和太鼓, „japońskie bębny”) oraz do formy zespołowego bębnienia taiko, zwanego bardziej szczegółowo kumi-daiko (組太鼓, „zestaw bębnów”). Proces konstruowania taiko różni się w zależności od producenta, a przygotowanie zarówno korpusu bębna, jak i powłoki może zająć kilka lat, w zależności od metody.

Taiko ma mitologiczne pochodzenie w japońskim folklorze, ale zapisy historyczne sugerują, że taiko zostało sprowadzone do Japonii pod wpływem kultury koreańskiej i chińskiej już w VI wieku n.e. Niektóre taiko są podobne do instrumentów pochodzących z Indii. Dowody archeologiczne potwierdzają również pogląd, że taiko było obecne w Japonii w VI wieku w okresie Kofun. Ich funkcja zmieniała się na przestrzeni dziejów, od komunikacji, działań wojskowych, akompaniamentu teatralnego i ceremonii religijnych po występy festiwalowe i koncertowe. W dzisiejszych czasach taiko odegrało również kluczową rolę w ruchach społecznych na rzecz mniejszości zarówno w Japonii, jak i poza nią.

Wykonanie Kumi-daiko, charakteryzujące się zespołem grającym na różnych perkusjach, powstało w 1951 roku dzięki pracy Daihachi Oguchi i jest kontynuowane z takimi grupami jak Kodo. Inne style występów, takie jak hachijō-daiko, również wyłoniły się z określonych społeczności w Japonii. Grupy performerskie Kumi-daiko działają nie tylko w Japonii, ale także w Stanach Zjednoczonych, Australii, Kanadzie, Europie, Tajwanie i Brazylii. Występy Taiko składają się z wielu elementów: technicznego rytmu, formy, chwytu kija, ubioru i konkretnego instrumentarium. Zespoły zazwyczaj używają różnych typów nagadō-daiko w kształcie beczki, a także mniejszych shime-daiko. Wiele grup akompaniuje perkusiom za pomocą wokalu, smyczków i instrumentów dętych drewnianych.