Tareekh e Tabri Urdu Part 3

O Imam At-Tabari

W IX wieku pne nauka islamu osiągnęła swój szczyt. Muzułmańscy uczeni i naukowcy celowali w swojej nauce i osiągnięciach w różnych dziedzinach. Abu Jafar Muhammad ibn Jarir at-Tabari przewyższył ich wszystkich. Uczył się literatury hadisów, studiował także wiele innych przedmiotów, aby pogłębić swoją wiedzę o Koranie i religii islamu. Pod koniec swoich dni był znany jako komentator Koranu, znawca prawa islamskiego (Fiqh) i znany historyk. Był także autorem wielu książek; najsłynniejszym z nich był jego Tafseer of the Holy Koran, a drugim była jego encyklopedia o historii islamu.

At-Tabari urodził się w mieście Amul, w Tabaristanie, górzystym regionie leżącym na południe od Morza Kaspijskiego w 839 r. O.P. Amul został zbudowany nad brzegiem rzeki, a najbliższym portem było miejsce zwane Humm, które był u ujścia rzeki.

Imam at-Tabari zmarł w wieku 85 lat w roku 923 p.n.e. Przeczytaj pełny artykuł na temat krótkiej biografii imama At-Tabari

Imam at-Tabari spędził 12 lat, pisząc tę ​​encyklopedię o historii islamu. Jego praca nie była łatwa, ponieważ musiał zbierać i kompilować materiały z różnych źródeł. Musiał polegać również na raportach ustnych, aby uzupełnić swoją encyklopedię.

Jego encyklopedia „Roczniki apostołów i królów” rok po roku sporządzała kronikę historii islamu; próba skategoryzowania historii od stworzenia do roku 915 pne Do czasu zakończenia swojej pracy zebrał wszystkie historyczne tradycje Arabów w swojej obszernej pracy. Świat muzułmański nie zwlekał z okazaniem uznania, a dzieło to stało się bardziej znane niż jego Komentarz do Koranu, ponieważ w tamtym czasie nie istniały żadne inne takie dzieła.

Podaje się, że we wszystkich wielkich bibliotekach ówczesnego świata muzułmańskiego znajdowało się co najmniej 20 kopii jego encyklopedii. Setki kopistów zarabiało na życie kopiując jego dzieła na użytek osób prywatnych i bibliotek. Wiele z jego oryginalnych dzieł zaginęło z upływem czasu. Dopiero pod koniec ubiegłego wieku współcześni uczeni tak poskładali jego dzieło, aby mogły być studiowane przez współczesnych studentów.

Tabari urodził się w Amol w Tabaristanie (około 20 km na południe od Morza Kaspijskiego) zimą w latach 838-9. [7] W wieku siedmiu lat nauczył się Koranu na pamięć, w wieku ośmiu lat był wykwalifikowanym przywódcą modlitewnym, a o dziewiątej zaczął studiować prorocze tradycje. Opuścił dom, aby studiować w 236 AH [8] (850/1 AD), gdy miał dwanaście lat. Utrzymywał bliskie więzi ze swoim rodzinnym miastem. Powrócił co najmniej dwukrotnie, drugi raz w 290 AH (903 ne), kiedy jego otwartość wywołała pewien niepokój i doprowadziła do jego szybkiego odejścia. [9]

Najpierw udał się do Rayy (Rhages), gdzie pozostał przez około pięć lat. [10] Głównym nauczycielem w Rayy był Abu Abdillah Muhammad ibn Humayd al-Razi, który wcześniej uczył w Bagdadzie, ale teraz miał siedemdziesiątkę [11]. Między innymi ibn Humayd nauczył Jarira Tabariego historycznych dzieł ibn Ishaqa, zwłaszcza al-Sirah, jego życia Mahometa. [13] W ten sposób Tabari został wprowadzony w młodości w przedislamską i wczesną historię islamu. Tabari często cytuje ibn Humayd, ale niewiele wiadomo o innych nauczycielach Tabari w Rayy.