Undang-Undang Dasar Indonesia

Konstytucja Republiki Indonezji z 1945 r.

Konstytucja Republiki Indonezji z 1945 r. (w skrócie UUD 1945; czasami także w skrócie UUD '45, UUD RI 1945 lub UUD NRI 1945) jest konstytucją i najwyższym źródłem prawa obowiązującego w Republice Indonezji. Konstytucja z 1945 r. jest ucieleśnieniem ideologii (ideologii) państwowej Indonezji, a mianowicie Pancasila, co jest wyraźnie określone w preambule do konstytucji z 1945 r. Konstytucja z 1945 r. ma najwyższą władzę prawną w indonezyjskim systemie rządów stanowych, tak więc wszystkie instytucje państwowe w Indonezji Indonezja musi przestrzegać Konstytucji z 1945 r., a administracja państwowa musi przestrzegać postanowień Konstytucji z 1945 r. Ponadto żadne regulacje ustawowe w Indonezji nie mogą być sprzeczne z Konstytucją z 1945 r. Trybunał Konstytucyjny jest uprawniony do przeprowadzania kontroli ustaw, natomiast Sąd Najwyższy zajmuje się przepisami prawa, które są sprzeczne z postanowieniami Konstytucji z 1945 r.