رواية عشق وغرور

นวนิยายแห่งความรักและความไร้สาระ - ความภาคภูมิใจและความอยุติธรรม

หนังสือ pdf Pride and Prejudice เขียนโดย Jane Austen.. Jane Austen เป็นนักเขียนชาวอังกฤษที่โดดเด่นด้วยการจัดการกับรายละเอียดในชีวิตประจำวัน แม้ว่าผลงานของเธอจะได้รับความนิยมและเป็นที่นิยมมาก แต่ผลงานเหล่านี้ก็อยู่ภายใต้นามแฝง บางทีลักษณะที่สำคัญที่สุด ของนวนิยายของเธอคือความรักระหว่างฮีโร่และวีรสตรีของนวนิยายเหล่านี้และการแต่งงานระหว่างพวกเขาและในบรรดาผลงานที่สำคัญที่สุดของ "Jane" Pride and Prejudice 1813 "Emma" 1816 อธิบายโดย "Virginia Woolf" มากที่สุด วรรณกรรมศิลปะและความคิดสร้างสรรค์

เจนเกิดในหมู่บ้านสตีเฟนตัน มลรัฐแฮมป์เชียร์ ที่ซึ่งพ่อของเธอเป็นนักบวช เธอเป็นลูกสาวคนที่สองและอันดับที่ 7 ในบรรดาพี่น้องของเธอ เธอใช้เวลายี่สิบห้าปีแรกของชีวิตในแฮมป์เชียร์ พ่อแม่ของเธอชอบ อ่านแล้วน่าสังเกตว่า " เจนมีการศึกษามากกว่าผู้หญิงหลายคนในสมัยนั้น เจนย้ายไปบาธหลังจากที่พ่อของเธอเกษียณ

ในวัยเด็ก "เจน" เริ่มเขียนเพื่อความบันเทิงของครอบครัว โดยเริ่มงานที่มีชื่อเสียงตั้งแต่ปี พ.ศ. 2330 และเนื่องจากเธอรู้สึกละอายใจมากที่เห็นคนเขียน เธอจึงเขียนบนกระดาษแผ่นเล็กๆ ที่อาจซ่อนได้หากมีใครซักคน เข้าไปในห้องของเธอ หลังจากที่พ่อของเธอจากไปในปี ค.ศ. 1805 เจนอาศัยอยู่กับแม่และน้องสาวของเธอในเซาแทมป์ตัน และในปี ค.ศ. 1809 พวกเขาย้ายไปอยู่ที่กระท่อมหลังใหญ่ใน Chawton เจนไม่ได้แต่งงานแต่ชีวิตทางสังคมของเธอก็มีชีวิตชีวา เจนมีความเกี่ยวข้องกับเด็กชายชนชั้นกลางซึ่งมีอิทธิพลต่อการปรากฏตัวของตัวละครดังกล่าวในผลงานของเธอหลายเรื่อง

ในเมือง Chawton ที่ Jane เริ่มเขียนงานที่สำคัญที่สุดของเธอ รวมทั้งนวนิยายเรื่อง "Sense and Feeling Paper" เมื่อเจนอายุยี่สิบปี เห็นได้ชัดว่างานส่วนใหญ่ของเจน (ถ้าไม่ใช่ทั้งหมด) จบลงด้วยการแต่งงานของฮีโร่กับนางเอก แต่นวนิยายเรื่อง "Sense and Emotions Paper" ดูเหมือนมารีแอนน์เป็นตัวละครที่อ่อนไหวมากเกินไปซึ่งสูญเสียความรักไปด้วยน้ำมือของนักเล่นพิเรนทร์ "ฉันไม่สามารถมีความสุขกับผู้ชายที่ไม่ใช้ชีวิตร่วมกับฉัน ที่ซึ่งเพลงเดียวกันต้องทำให้เรามีความสุข" ในทางกลับกัน เอเลนอร์ตกหลุมรักกับแฟนหนุ่ม

Pride and Prejudice บรรยายถึงความขัดแย้งระหว่างเจ้าของบ้านผู้มั่งคั่ง อลิซาเบธ เบนเน็ตต์ และฟิตซ์วิลเลี่ยม ดาร์ซี ความสัมพันธ์ของพวกเขาเริ่มต้นด้วยความเกลียดชัง แต่ในที่สุดพวกเขาก็ตกหลุมรักกันและแต่งงานกันเพื่อใช้ชีวิตที่เต็มไปด้วยความสุขและปีติ ในปีพ.ศ. 2541 ภาคต่อของ Desire and Duty ได้ปรากฏตัวขึ้น ซึ่งเขียนโดยเท็ดดี้ เอฟ. เบเดอร์ และนวนิยายของเอ็มมาก็มีแนวการ์ตูนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวของเอ็มมา วูดเฮาส์ ผู้ซึ่งคิดทุกอย่างเกี่ยวกับการแต่งงานและไม่มีอะไรอื่น ระหว่างเหตุการณ์ในนวนิยาย เอ็มมาวิวัฒนาการจากหญิงสาวที่หยิ่งผยองเป็นหญิงสาวที่มีความรู้สึกและความรัก

นวนิยายของเจนเน้นที่ชีวิตประจำวันของชนชั้นกลาง เธอจัดการกับชีวิตของผู้ชายที่ร่ำรวย นักบวช และชีวิตครอบครัวของพวกเขา และบ่อยครั้งที่ชะตากรรมของผู้หญิงในนิยายของเธอคือการแต่งงาน

แม้ว่า "เจน" จะทำให้เรื่องครอบครัวเป็นเรื่องที่ต้องกังวล และถึงแม้จะต้องรับมือกับเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์บางอย่าง เช่น สงครามนโปเลียน แต่ความเฉลียวฉลาดและวิธีการเล่าเรื่องของเธอก็เป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดในความสำเร็จของนวนิยายและความเพลิดเพลินของผู้อ่านในเรื่องเหล่านี้ นวนิยายและนวนิยายเรื่อง "Great Six" เธอตีพิมพ์นวนิยายสี่เล่มโดยใช้นามแฝงในช่วงชีวิตของเธอ เจนเริ่มเขียนนวนิยายเรื่อง "แซนดี้ตัน" ของเธอแล้ว แต่โชคชะตาไม่อนุญาตให้เธอเขียนเรื่องนี้จนจบ เนื่องจากเจนถึงแก่กรรมเมื่อวันที่ 18 กรกฎาคม ค.ศ. 1817 ในวินเชสเตอร์ เจนถูกฝังอยู่ในมหาวิหารวินเชสเตอร์

คำอธิบายหนังสือ

นวนิยายเรื่อง "Pride and Prejudice" เริ่มต้นด้วยสองบทที่อธิบายแนวคิดเรื่องการแต่งงานได้ชัดเจนดี.. การพบกันระหว่างดาร์ซีและเอลิซาเบธในบทที่สาม เมื่อพวกเขาไปที่ดิสโก้เธค Meriton และก็มี กลุ่มนักวิจารณ์ที่เยาะเย้ยเพราะวิพากษ์วิจารณ์อย่างลึกซึ้ง แต่กลับชื่นชมดาร์ซีในความร่ำรวยและรูปร่างสูงที่สวยงามของเขา ใบหน้าที่เย้ายวนและลักษณะของเขาที่บ่งบอกถึงขุนนาง แต่ทันทีที่เขาแสดงความภาคภูมิใจและความเหนือกว่า ทั้งนิกายวิพากษ์วิจารณ์เขาด้วยใบหน้าที่น่าเกลียดและไม่สามารถยอมรับได้ เมื่อ Bingley แนะนำให้ดาร์ซีว่าเขาควรเต้นรำกับเอลิซาเบ ธ ดาร์ซีตอบโต้ด้วยความเย่อหยิ่งที่ไม่ยอมให้อภัยโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาพูดออกมาดัง ๆ กับหูของเอลิซาเบ ธ 'สิ่งที่ล่อใจฉันมันคือ ทนได้ แต่ไม่สง่า และตอนนี้ไม่ใช่แล้ว ง่ายที่จะเห็นว่าดาร์ซีเป็นตัวแทนของคำว่า "ความภาคภูมิใจ" ซึ่งเป็นครึ่งแรกของชื่อนวนิยายเรื่องนี้.. ยังเห็นได้ง่ายว่าทำไมเอลิซาเบธถึงไม่มีความรู้สึก สำหรับเขา จริงใจแม้ว่าเธอจะหัวเราะกับสิ่งที่เขาพูดและเอาผิดเขาและนี่หมายถึง ความคลั่งไคล้ของเธอในการรักษาซึ่งแสดงถึงคำที่สองของชื่อนวนิยาย