चाणक्य नीति Chanakyaniti Hindi

Sampoorna Chanakya Neeti ในภาษาฮินดีคือชุดของคำพังเพยที่เขียนโดย Chanakya

คอลเลกชันที่ใหญ่ที่สุดของภาษาฮินดี Chanakya Niti Shloks ที่มีความหมายภาษาฮินดีและภาษาฮินดี แอพ Chanakya Niti จะให้ความกระจ่างแก่คุณเกี่ยวกับคำพูดชีวิตของครู นักปรัชญา นักเศรษฐศาสตร์ นักกฎหมาย และที่ปรึกษาราชวงศ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอินเดีย

Chanakya Niti คือชุดคำพังเพยที่เขียนโดย Chanakya การแปลภาษายุโรปครั้งแรกเป็นภาษากรีกในศตวรรษที่ 19

Chanakya Niti หรือ Chanakya Ethics เป็นหนังสือนโยบายที่แต่งโดย Chanakya Chanakya Niti มีสถานที่สำคัญในหมวดหมู่ของข้อความจริยธรรมในวรรณคดีสันสกฤต ในการนี้มีการให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์ในรูปแบบสูตรเพื่อให้ชีวิตมีความสุขและประสบความสำเร็จ

Chanakya Niti ในภาษาฮินดี - Chanakya เป็นครู นักปรัชญา และที่ปรึกษาของราชวงศ์ชาวอินเดีย เดิมทีเป็นศาสตราจารย์ด้านเศรษฐศาสตร์และรัฐศาสตร์ที่มหาวิทยาลัย Takshashila อันเก่าแก่ Chanakya จัดการการขึ้นสู่อำนาจของจักรพรรดิ Maurya Chandragupta คนแรกตั้งแต่อายุยังน้อย

Chanakya ได้รับการระบุตามธรรมเนียมว่าเป็น Kautilya หรือ Vishnu Gupta ซึ่งเป็นผู้ประพันธ์บทความทางการเมืองของอินเดียโบราณที่เรียกว่า Arthaśāstra ด้วยเหตุนี้ เขาจึงได้รับการพิจารณาว่าเป็นผู้บุกเบิกสาขาเศรษฐศาสตร์และรัฐศาสตร์ในอินเดีย และงานของเขาถือเป็นปูชนียบุคคลที่สำคัญของเศรษฐศาสตร์คลาสสิก Chanakya มักถูกเรียกว่า "Indian Machiavelli" แม้ว่าผลงานของเขาจะมีมาก่อน Machiavelli ประมาณ 1,800 ปี ผลงานของเขาสูญหายไปในช่วงท้ายของราชวงศ์คุปตะและไม่ถูกค้นพบอีกจนกระทั่ง พ.ศ. 2458

Chanakya เป็นครูนักปรัชญาและที่ปรึกษาของราชวงศ์ชาวอินเดีย เดิมทีเป็นศาสตราจารย์ด้านเศรษฐศาสตร์และรัฐศาสตร์ที่มหาวิทยาลัย Takshashila อันเก่าแก่ Chanakya ขึ้นสู่อำนาจตั้งแต่อายุยังน้อยภายใต้จักรพรรดิ Chandragupta ซึ่งเป็นจักรพรรดิ Maurya พระองค์แรก

Chanakya ได้รับการระบุตามประเพณีว่าเป็น Kautilya หรือ Vishnu Gupta ซึ่งเป็นผู้ประพันธ์ตำราการเมืองอินเดียโบราณ Ashtottara ด้วยเหตุนี้ เขาจึงถือเป็นผู้บุกเบิกด้านเศรษฐศาสตร์และรัฐศาสตร์ในอินเดีย และงานของเขาถือเป็นปูชนียบุคคลที่สำคัญของเศรษฐศาสตร์แบบคลาสสิก Chanakya มักถูกเรียกว่า "Indian Machiavelli" แม้ว่าผลงานของเขาจะมีมาก่อน Machiavelli ประมาณ 1,800 ปีก็ตาม ผลงานของเขาสูญหายไปในช่วงท้ายของราชวงศ์คุปตะและไม่ถูกค้นพบอีกจนกระทั่ง พ.ศ. 2458