জীবনানন্দ-দাশ সমগ্র

Jibanananda Das (18 กุมภาพันธ์ 2442-22 ตุลาคม 2497; 8 Falgun, 1305 - 5 Kartik, 1371 BS) [2] เป็นหนึ่งในกวีนักเขียนและนักเขียนเรียงความชาวเบงกาลีสมัยใหม่ชั้นนำในศตวรรษที่ยี่สิบ เขาเป็นหนึ่งในผู้บุกเบิกความทันสมัยในกวีนิพนธ์ภาษาเบงกาลี [1] แม้ว่าบทกวีแรกของ Jibanananda จะได้รับอิทธิพลจาก Nazrul Islam แต่เขาก็กลายเป็นผู้สำรวจเส้นทางพื้นฐานและแตกต่างจากบทกวีที่สอง [1] เมื่อถึงเวลาฉลองครบรอบหนึ่งร้อยปีเขาได้กลายเป็นกวีที่ได้รับความนิยมมากที่สุดคนหนึ่งในวรรณคดีเบงกาลี [3]

โลกแห่งจักรวาลแบบดั้งเดิมและเทพนิยายของเบงกอลในชนบทได้กลายเป็นภาพในกวีนิพนธ์ของจิบานันดาซึ่งเขาได้กลายเป็นที่รู้จักในฐานะ 'กวีแห่งเบงกอลที่สวยงาม' [1] [4] พุทธเทวโบสเรียกเขาว่า ในทางกลับกัน Annadashankar Roy เรียกเขาว่า 'กวีที่บริสุทธิ์ที่สุด' [5] นักวิจารณ์หลายคนคิดว่าเขาเป็นกวีชั้นนำของวรรณคดีหลังรพินทรนาถและหลังนาซรูลเบงกาลี [6] ในปีพ. ศ. 2498 หนังสือกวีนิพนธ์ที่ดีที่สุดได้รับรางวัล Sahitya Akademi Award จากรัฐบาลอินเดีย

แม้ว่าจิบานันดาดาสจะเป็นนักกวีเป็นหลัก แต่ก็มีงานเขียนและตีพิมพ์บทความมากมาย อย่างไรก็ตามก่อนเสียชีวิตในปี 2497 เขาเขียนนวนิยาย 21 เรื่องและเรื่องสั้น 128 เรื่องซึ่งไม่มีการตีพิมพ์ในช่วงชีวิตของเขา เขามีชีวิตอยู่อย่างแร้นแค้นมาก ในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 อิทธิพลของเขาที่มีต่อกวีนิพนธ์ภาษาเบงกาลีตราตรึงใจอย่างไม่รู้จักจบสิ้น