Kitab Undang Undang Hukum Pida

ประมวลกฎหมายอาญาหรือประมวลกฎหมายอาญาเป็นกฎหมายที่ควบคุมการกระทำผิดทางอาญาในประเทศอินโดนีเซีย ประมวลกฎหมายอาญาในปัจจุบันคือประมวลกฎหมายอาญาซึ่งมีต้นกำเนิดมาจากกฎหมายอาณานิคมของเนเธอร์แลนด์ ได้แก่ Wetboek van Strafrecht voor Nederlands-Indië การให้สัตยาบันทำโดย Staatsblad ปี 1915 หมายเลข 732 และมีผลบังคับใช้ในวันที่ 1 มกราคม 1918 หลังจากได้รับเอกราชแล้วประมวลกฎหมายอาญายังคงถูกนำมาใช้พร้อมกับเงื่อนไขที่สอดคล้องกันในรูปแบบของการยกเลิกบทความที่ไม่เกี่ยวข้องอีกต่อไป นี่คือพื้นฐานของบทเฉพาะกาลของบทความที่สองของรัฐธรรมนูญ 2488 ซึ่งระบุว่า: "ร่างและระเบียบข้อบังคับของรัฐที่มีอยู่ทั้งหมดจะถูกบังคับใช้ทันทีตราบใดที่ไม่มีบทบัญญัติใหม่เกิดขึ้นตามรัฐธรรมนูญนี้" บทบัญญัติเหล่านี้กลายเป็นพื้นฐานทางกฎหมายสำหรับการตรากฎหมายบทบัญญัติทั้งหมดในช่วงยุคอาณานิคมในช่วงที่เป็นอิสระ

เพื่อยืนยันการดำเนินการตามกฎหมายอาญาในช่วงยุคอาณานิคมเมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ 2489 รัฐบาลจึงออกกฎหมายหมายเลข 1 ของปี 2489 เกี่ยวกับกฎหมายอาญา กฎหมายนี้ถูกใช้เป็นพื้นฐานทางกฎหมายสำหรับการเปลี่ยนแปลง Wetboek van Strafrecht voor Netherlands Indie เป็น Wetboek van Strafrecht (WvS) ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นที่รู้จักในนามประมวลกฎหมายอาญา อย่างไรก็ตามบทความ XVII ของกฎหมายหมายเลข 1 ปี 1946 ยังกล่าวว่า: "กฎหมายนี้จะมีผลสำหรับเกาะชวาและ Madura ในวันที่มีการประกาศและสำหรับภูมิภาคอื่น ๆ ในวันที่จะถูกกำหนดโดยประธานาธิบดี" Wetboek van Strafrecht voor Netherlands อินดี้กลายเป็น Wetboek van Strafrecht จำกัด อยู่เพียงในภูมิภาคของ Java และ Madura การตรากฎหมายอาญาของอินโดนีเซียในทุกภูมิภาคของสาธารณรัฐอินโดนีเซียนั้นมีขึ้นในวันที่ 20 กันยายน 2501 โดยมีการตรากฎหมายฉบับที่ 73 ของ 1958 เกี่ยวกับการระบุการตรากฎหมายฉบับที่ 1 ของปี 1946 ของสาธารณรัฐอินโดนีเซียที่เกี่ยวข้องกับกฎระเบียบทางอาญาสำหรับดินแดนทั้งหมดของสาธารณรัฐอินโดนีเซียและการแก้ไขประมวลกฎหมายอาญา ตามที่ระบุไว้ในข้อ 1 ของกฎหมายฉบับที่ 7 จาก 1958 ซึ่งอ่าน: "กฎหมายหมายเลข 1 จาก 1946 สาธารณรัฐอินโดนีเซียที่เกี่ยวข้องกับกฎหมายอาญาประกาศว่ามีผลบังคับใช้สำหรับดินแดนทั้งหมดของสาธารณรัฐอินโดนีเซีย "ดังนั้น ณ วันที่ 1 มกราคม 2013 ประมวลกฎหมายอาญาจึงมีอายุ 95 ปี (เก้าสิบห้า) ปี

แม้ว่าประมวลกฎหมายอาญาได้ถูกประกาศใช้ในระดับประเทศแล้วก็ตามไม่ได้หมายความว่าความพยายามในการสร้างระบบกฎหมายอาญาใหม่ก็หยุดลง ความพยายามในการปฏิรูปกฎหมายอาญาได้ดำเนินมาตั้งแต่ปีพ. ศ. 2501 โดยมีการจัดตั้งสถาบันพัฒนากฎหมายแห่งชาติขึ้นเพื่อเป็นแนวทางในการประมวลกฎหมายอาญาของประเทศใหม่ การสัมมนากฎหมายแห่งชาติฉบับที่ 1 ซึ่งจัดขึ้นในปี 2506 ได้มีการลงมติหลายประการรวมถึงการยืนยันในการทำประมวลกฎหมายอาญาแห่งชาติในเวลาอันสั้นที่สุด อันที่จริงมีหลายครั้งที่พยายามปรับปรุงประมวลกฎหมายอาญาโดยการทำประมวลกฎหมายอาญา ร่างรวมถึง:

    ร่างกฎหมายอาญาฉบับที่ 1 พ.ศ. 2511

    ร่างประมวลกฎหมายอาญาฉบับที่ 1 ปี 1971

    แนวคิดของ Tim Harris, Basaroeddin และ Situmorang ในปี 1981

    แนวคิด RKUHP ของ 1981/1982 เป็นประธานโดยศ. Soedarto

    ร่าง RKUHP 1982/83

    ร่าง RKUHP ปี 1982/83 ได้รับการปรับปรุง

    ร่าง RKUHP ในปี 1982/83 เป็นผลมาจากการทำให้ทีมสมบูรณ์แบบจนถึงวันที่ 27 เมษายน 2530 และปรับปรุงอีกครั้งจนถึงเดือนพฤศจิกายน 2530

    แนวคิด 1991/1992 RKUHP เป็นประธานโดยศ. Marjono Reksodiputro