เรียนรู้คาราเต้

คาราเต้ (空手道) เป็นศิลปะการต่อสู้ที่มีต้นกำเนิดมาจากประเทศญี่ปุ่น ศิลปะการต่อสู้คาราเต้ถูกนำไปญี่ปุ่นผ่านโอกินาว่า ศิลปะการต่อสู้นี้เรียกว่า "สิริ" เป็นครั้งแรกซึ่งมีความหมายว่า "มือจีน" เมื่อคาราเต้เข้าสู่ญี่ปุ่นในเวลานั้นชาตินิยมของญี่ปุ่นก็สูงดังนั้นอาจารย์ Gichin Funakoshi จึงเปลี่ยนโอกินาว่าคันจิ (สิริ: มือจีน) เป็นตัวอักษรคันจิของญี่ปุ่นเป็น 'คาราเต้' (มือเปล่า) เพื่อให้สังคมญี่ปุ่นยอมรับง่ายขึ้น คาราเต้ประกอบด้วยแป้งสองก้อน คนแรกคือ 'คาร่า' 空และหมายถึง 'ว่าง' และที่สอง 'te' 'หมายถึง' มือ ' คันจิทั้งสองเข้าด้วยกันหมายถึง "มือเปล่า" 空手 (พินอิน: kongshou)

ตามที่เซน - นิปปอน Karatedo Renmei / ญี่ปุ่น Karatedo สหพันธ์ (JKF) และสหพันธ์ Karatedo โลก (WKF) ซึ่งถือว่าเป็นสไตล์คาราเต้หลักคือ:

โชโต

Goju-Ryu

Shito-Ryu

Wado-Ryu

สตรีมทั้งสี่ได้รับการยอมรับว่าเป็นสไตล์คาราเต้หลักเพราะพวกเขามีส่วนร่วมในการก่อตัวของ JKF และ WKF

แต่สไตล์การเป็นผู้นำของคาราเต้ในโลกนี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่สี่สไตล์ข้างต้น นิกายขนาดใหญ่บางแห่งเช่น Kyokushin, Shorin-ryu และ Uechi-ryu แพร่หลายในหลายประเทศทั่วโลกและเป็นที่รู้จักกันในชื่อโรงเรียนคาราเต้ที่มีชื่อเสียงแม้ว่าจะไม่รวมอยู่ใน "Big 4 WKF"

ในญี่ปุ่นองค์กรที่รองรับกีฬาคาราเต้ทั่วประเทศญี่ปุ่นคือ JKF องค์กรที่รองรับคาราเต้ทั่วโลกคือ WKF (เดิมชื่อ WUKO - องค์การยูเนี่ยนโลกแห่ง Karatedo) นอกจากนี้ยังมี ITKF (สหพันธ์คาราเต้นานาชาติแบบดั้งเดิม) ซึ่งมีคาราเต้แบบดั้งเดิม หน้าที่ของ JKF และ WKF นั้นส่วนใหญ่เพื่อเสริมสร้างความเข้มแข็งของคาราเต้ซึ่งเป็น "โดยไม่ต้องสัมผัสโดยตรง" ตรงกันข้ามกับโรงเรียน Kyokushin หรือ Daidojuku ซึ่งเป็น "การติดต่อโดยตรง"

การฝึกคาราเต้ขั้นพื้นฐานแบ่งออกเป็นสามประเภทดังนี้:

Kihon ผู้ฝึกฝนเทคนิคคาราเต้ขั้นพื้นฐานเช่นการกดปุ่มการเตะและการปัดป้องเทคนิค

คำว่าเป็นเทคนิคการปฏิบัติหรือดอกไม้คาราเต้

คูมิทซึ่งกำลังโต้เถียง

วันนี้คาราเต้ยังสามารถแบ่งออกเป็นโรงเรียนดั้งเดิมและโรงเรียนกีฬา ลำธารดั้งเดิมเน้นศิลปะการต่อสู้และเทคนิคการต่อสู้ในขณะที่กีฬาสร้างเทคนิคการไหลสำหรับการแข่งขันกีฬา