Vayu Puran

วายุปุราณ

วายุปุราณะเป็นข้อความภาษาสันสกฤตและหนึ่งในสิบแปดปูรานาสำคัญของศาสนาฮินดู วายุปุราณะถูกกล่าวถึงในต้นฉบับของมหาภารตะและตำราอื่น ๆ ในศาสนาฮินดูซึ่งทำให้นักวิชาการเสนอว่าข้อความดังกล่าวเป็นข้อความที่เก่าแก่ที่สุดในประเภทปูรานิก Vayu และ Vayaviya Puranas มีโครงสร้างและเนื้อหาที่ทับซ้อนกันมากอาจเป็นเพราะครั้งหนึ่งเคยเหมือนกัน แต่ด้วยการแก้ไขอย่างต่อเนื่องตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมาข้อความต้นฉบับจึงกลายเป็นสองข้อความที่แตกต่างกันและข้อความวยาวิยะยังเป็นที่รู้จักกันในชื่อ พรหมมันดาปุราณะ

วายุปุราณะตามประเพณีและโองการใน Puranas อื่น ๆ มี 24,000 ข้อ (shlokas) [5] อย่างไรก็ตามต้นฉบับที่ยังมีชีวิตอยู่มีประมาณ 12,000 ข้อ ข้อความได้รับการแก้ไขอย่างต่อเนื่องตลอดหลายศตวรรษและต้นฉบับที่ยังหลงเหลืออยู่นั้นแตกต่างกันมาก [7] ต้นฉบับบางชิ้นมีสี่แผ่น (บางส่วน) 112 บทและบางส่วนสองคันมี 111 บทการเปรียบเทียบต้นฉบับที่หลากหลายแสดงให้เห็นว่าในหลายศตวรรษต่อมาได้ถูกเลื่อนไปสู่ ​​Vayu Purana ที่เก่าแก่กว่า: บทเกี่ยวกับภูมิศาสตร์และวัด - คู่มือการเดินทางที่เกี่ยวข้องซึ่งรู้จักกันในชื่อ Mahatmya สองบทเกี่ยวกับวรรณะและอาศรมของแต่ละบุคคลสามบทเกี่ยวกับธรรมะและการปลงอาบัติบทที่สิบเอ็ดเกี่ยวกับความบริสุทธิ์และ Sanskara (พิธีกรรมทาง) และบทเกี่ยวกับนรกในชีวิตหลังชีวิต

ข้อความนี้มีความโดดเด่นสำหรับการอ้างอิงจำนวนมากในวรรณคดีอินเดียยุคกลางซึ่งน่าจะเชื่อมโยงไปยังจารึกเช่นที่พบบนเสา Mathura และมีอายุถึง 380 CE รวมทั้งเป็นแหล่งที่มาของการแกะสลักและภาพนูนเช่นที่ ถ้ำช้าง - มรดกโลกขององค์การยูเนสโก