رواية مزرعة الدموع

Kalp her zaman içinde yaşayacak ve içinde yaşayacak birini arar ve boş bir ev gibi aşk, samimiyet ve zevk çiçekleri eker, sakin, hayat ve hareketsizdir.

Ev onu kaybederse etkilenir, böylece karanlığını bozan bir ışık görmezsin, ve kenarlarından esen koku görmezsin, içinde yaşayan geniş mekânı dolduran orijinal bir parça olduktan sonra duvarlar ve kapılar onun için ağlar. Avdan ve üyelerden kımıltısız ve tecrit olmuş kalp de öyledir ve komşuları bu namuslu sakinin varlığından başka bir şey hissetmezler ve parlar Onunla ışık onlara neşe verir, ziyaret ederler, buluşurlar ve buluşurlar. sevgili komşularını korusun, yakındaki sakini tebrik ederim ve hepsi, sakinin sevgisini tanıması için onu mutlu etmeye yürekten söz veriyor.